Ignacy Krasicki to znany polski poeta, który zasłynął także z pisania bajek, czyli wierszowanych utworów, zawierających pouczenie ( morał ), których istotną cechą jest silna symbolika i alegoryczność. Jedną z najpopularniejszych bajek Krasickiego jest „Syn i ojciec”.
Syn i ojciec – analiza utworu i środki stylistyczne
Bajka „Syn i ojciec” składa się jedynie z czterech trzynastosylabowych wersów. Zastosowano rymy parzyste, dokładne, np. swobody – młody.
Utwór jest przykładem bajki epigramatycznej. To znaczy, że jest bardzo krótka, zwięzła, pozbawiona rozbudowanych opisów. Z tego właśnie powodu nie możemy wyróżnic zbyt wielu środków stylistycznych. Znajdziemy tu powtórzenie, „płakał ojciec, że stary, płakał syn, że młody”, a także epitet, „ ojciec stary”.
Syn i ojciec – interpretacja
W utworze zarówno ojciec, jak i jego syn, znajdują minusy swojego wieku. Syn jest młody, ale za to musi się uczyć, spędzać czas nad książkami, z pewnością chciałby już zakończyć etap edukacji i zaznać odpoczynku. Ojciec z kolei „stęka”, a więc prawdopodobnie odczuwa jakieś dolegliwości lub ból związany z podeszłym wiekiem. Narzeka na brak swobody, chciałby znów być młody.
Obie te postacie reprezentują grupy: młodego i starszego pokolenia. Młodzi irytują się ciągłą nauką, chodzeniem do szkoły. Wielu rzeczy im jeszcze nie wolno. Są ograniczeni swoim wiekiem. Chcieliby iść swoją ścieżką i robić to co starsi ludzie, móc decydować o sobie i zyskać więcej swobód, ale są na to po prostu za młodzi. Ojciec z kolei jest przedstawicielem wszystkich seniorów. W podeszłym wieku dużo łatwiej o bóle reumatyczne, dolegliwości ze strony organizmu, nie można już uprawiać wielu sprawności, które w młodości były niczym nadzwyczajnym. Starsze osoby często narzekają i wspomnieniami wracają do lat miłości.
Syn i ojciec – morał
Przesłanie – morał utworu, znajduje się na początku, w pierwszym wersie: „Każdy wiek ma goryczy, ma swoje przywary”. Oznacza to, że każdy wiek człowieka posiada pewne minusy i elementy, które nas irytują. Bardzo młodzi ludzie, marzą o dorosłym życiu, samodzielności, niezależności, zarabianiu pieniędzy. Starsi chcą znów być tak sprawni fizycznie, jak przed laty, mieć tyle wigoru i siły co niegdyś. Każdy wiek rządzi się swoimi prawami.
Często nie zauważamy plusów w swoim życiu, narzekamy, marzymy o czymś, a kiedy już to osiągamy, chcemy wrócić do przeszłości. Cieszmy się każdym etapem swojego życia, bo każdy jest piękny i niepowtarzalny, ma swoje mankamenty, ale też zalety, za którymi w przyszłości możemy tęsknić. Młodzi narzekają niedoceniając swojej młodości. Starsi narzekają i nie doceniają dożycia sędziwego wieku, swoich doświadczeń życiowych, wspomnień i mądrości którą wynieśli. Morał utworu to przypomnienie, aby cieszyć się życiem w każdym wieku i nie zważać na przywary poszczególnych jego okresów, bo czas idealny nigdy nie nadejdzie.
Podsumowanie
Ignacy Krasicki przedstawia w utworze obraz ojca i syna, którzy narzekają na swoją młodość i starość. Są przedstawicielami pokolenia młodych i starszych osób, które często nie potrafią docenić okresu życia, w którym obecnie się znajdują. Utwór poucza aby nie narzekać, bo każdy okres ma swoje wady, ale i zalety.