„Quo vadis” autorstwa Henryka Sienkiewicza to powieść, która ukazuje przede wszystkim miłość Ligii Kalliny i Marka Winicjusza oraz losy pierwszych chrześcijan w Rzymie. Tym historiom towarzyszy też wiele postaci z drugiego i trzeciego planu, które także mają wpływ na to, jak opowieść przebiega. Jedną z nich jest niewolnica Eunice, kobieta zakochana w Petroniuszu.
Charakterystyka Eunice
Eunice to przykład tego, jak silna i lojalna potrafi być prawdziwa miłość. To postać bardzo dobra i pokorna, która ze wszystkich sił stara się zadowolić swojego pana. Opisywana jest jako bardzo piękna kobieta ze złotymi włosami i czerwonymi ustami. Wcześniej żyła na greckiej wyspie Kos, ale stała się jedną z niewolnic Petroniusza. Ostatecznie Eunice mimo swojego położenia zapałała do niego prawdziwym i szczerym uczuciem. Miała nadzieję, że z czasem zostanie ono odwzajemnione, ale Petroniusz w pewnym momencie chciał ją oddać Markowi Winicjuszowi jako pocieszenie po Ligii. Eunice sprzeciwiła się tej decyzji, za co została wychłostana. Oddalenie od Petroniusza byłoby dla niej taką udręką, że wolała chłostę od przeżywania tej rozpaczy.
W czasie poszukiwania Ligii Eunice przyprowadziła do Petroniusza Chilona. Kobieta znała go wcześniej i przepowiadał on jej przyszłość. Według niego Eunice miała zaznać bólu i szczęścia w swoim życiu. Niewolnica odwiedziła Chilona, by pomógł jej w jej rozterkach sercowych i sprawił, że wyleczy się z nieszczęśliwej miłości. Z czasem jednak Petroniusz zaczął dostrzegać i doceniać wierność i zaangażowanie kobiety, a także jej niezwykłą urodę. Ostatecznie pokochał ją i miłość Eunice wreszcie doczekała się odwzajemnienia.
Eunice była bardzo skromną osobą i w swoim życiu kierowała się uczuciami. Kochając Petroniusza, nic od niego nie chciała. Nie liczyła na otrzymanie bogactwa czy wyzwolenia z jego rąk. Pragnęła jedynie jego miłości. Petroniusz jednak zadbał o nią i na wypadek swojej śmierci wyzwolił Eunice i przekazał jej cały swój majątek.
Kobieta nie skorzystała jednak z tego, co otrzymała. Gdy okazało się, że Petroniusz ma umrzeć, wolała dołączyć do niego, niż cieszyć się życiem osoby bogatej i wolnej. Pokazuje to, że jej uczucia były prawdziwe, a nie oczekiwała ona zysku z tej relacji. Nie wyobrażała sobie życia bez Petroniusza. Gdy mężczyźnie podcięto żyły, Eunice zrobiła to samo. Jest ona przykładem, że nawet w najbardziej zdegenerowanym otoczeniu może narodzić się prawdziwa, czysta miłość.