Aleksander Fredro to ceniony literat epoki romantyzmu. Uważany za najwybitniejszego komediopisarza, w historii literatury polskiej. Na swoim koncie ma również wiele innych dzieł, np. wiersze, pamiętniki, a także bajki. Jedna z nich nosi tytuł „Koguty”
Koguty – analiza i środki stylistyczne
„Koguty” Aleksandra Fredry to bajka narracyjna. Budową przypomina nowelę i posiada morał.
Osoba mówiąca nie ujawnia swojej obecności, przedstawia jedynie sytuację i przytacza wypowiedzi bohaterów, a zatem utwór ten jest przykładem liryki pośredniej.
Utwór nie został podzielony na strofy i składa się z dwudziestu sześciu wersów. Zastosowano w nim rymy parzyste (aabb).
Bajka posiada bogatą warstwę stylistyczną. Zauważymy tu, między innymi wyraz dźwiękonaśladowczy: „kukuryku!” oraz wykrzyknienia: „ Hola!” „ dalej czuby!”, które dodają odpowiedniej dynamiki i napięcia. Zastosowano także powtórzenie: „ biją skrzydła jak kańczugi”. Na odpowiedni rytm bajki, wpływają też powtórzenia, np. „ kukuryku, kukuryku”, „ o co idzie, o co chodzi”. Zwierzętom nadano cechy ludzie, za pomocą personifikacji, np. „ krzyknął kogut”, „ indor dmuchnął”. W ostatnim wersie utworu dostrzegamy pytanie retoryczne: „Co rzec na to?”.
Koguty – interpretacja bajki
Tytułowe koguty to jedni z bohaterów utworu. Kiedy spotkali się na dziedzińcu przy kurniku, każdy z nich zapiał. Nie wiadomo dlaczego, wywołało to potężną bijatykę. Koguty wypiały dokładnie to samo, czyli „kukuryku”, nie widać więc w tym nic, co mogłoby spowodować aż taki konflikt, mimo to bójka trwa w najlepsze: „Dzióbią dzioby, Drą pazury Aż do skóry. Już krew kapie, pierze leci”. Trzeci kogut, który nie bierze udziału w tej bójce, ucieka z dziedzińca, wraz z kurką.
Zaistniały konflikt został przerwany przez indora, który postanowił pogodzić dwa zwaśnione koguty. Jest głosem rozsądku na tym dziedzińcu. Tłumaczy kogutom, że żaden z nich nie próbował przedrzeźniać drugiego, po prostu obaj mają taką samą naturę i za takie zachowanie mogą zapłacić zdrowiem. Indyk ma wobec całej tej sytuacji komentarz, jednak nie chce się nim podzielić.
Jak w większości bajek, tak i tutaj zwierzęta symbolizują pewne cechy i zachowania ludzi. Przedstawione koguty symbolizują ludzi konfliktowych, lekkomyślnych, szukających zwady, nadpobudliwych. Trzeci kogut, który wykorzystał okazję i czmychnął z kurą, idealnie pasuje do przysłowia: „gdzie dwóch się kłóci, tam trzeci korzysta”. Koguty były tak zajęte walką, że nie zauważyły jak kura, o którą prawdopodobnie rywalizują, ucieka. Indyk symbolizuje osobę mądrą, rozsądną, potrafiącą łagodzić konflikty.
Koguty – morał
Bajka niesie za sobą ponadczasowy morał – lekkomyślni i kłótliwi ludzie często popadają w konflikty, dzięki którym mogą wiele stracić. Podczas, gdy ktoś inny, obserwujący sytuację, korzysta na ich bojowości. Wrogość może doprowadzić do tragedii, utraty czegoś bardzo ważnego. Nie powinniśmy dawać się prowokować przez błahostki.
Podsumowanie
Za pomocą postaci zwierzęcych, Aleksander Fredro przedstawił wady ludzkie. Często popadamy w konflikty i pozwalamy sobie na agresję, nie myśląc jakie konsekwencje może to sprowadzić. Dobrze, jeśli w pobliżu znajdzie się osoba roztropna i zaradzi ciężkiej sytuacji, jednak każdy z nas powinien w pierwszej kolejności, panować nad samym sobą.