Czesław Miłosz to polski poeta, prozaik, a także historyk literatury i dyplomata. Bezdyskusyjnie uważany za jednego z najwybitniejszych poetów XX wieku. Nagrodzony literacką Nagrodą Nobla w roku 1980, za całokształt twórczości i za bycie poetą „który z bezkompromisową przenikliwością opisuje zagrożoną egzystencję w świecie pełnym silnych konfliktów.”. Cechą charakterystyczną dla poezji Czesława Miłosza jest szeroka różnorodność tematyczna, która zmieniała się wraz z sytuacją polityczną. Jego utwory cechują się wysokim intelektualizmem oraz moralizatorstwem. Poeta często odwołuje się do symboli kultury, w tym między innymi do wątków biblijnych. W przedwojennej twórczości Miłosza niezwykle często spotkać możemy postawę katastrofizmu, którą cechuje pesymistyczna postawa wobec świata i przekonanie o nieuchronnym końcu. Utwór Twój głos pochodzi z cyklu „Zapisane wczesnym rankiem mową niezależną”, który wydany został w 1969 roku w Paryżu.
Twój głos – analiza stylistyczna utworu
Podmiot liryczny, wypowiadający się w wierszu Twój głos Czesława Miłosza, zwraca się bezpośrednio do odbiorcy utworu. Sam jednak nie ujawnia swojej tożsamości, wiersz więc zaliczyć możemy jako przykład liryki pośredniej. Osoba liryczna prowadzi monolog, na temat śmierci.
W wierszu autor zrezygnował z zastosowania rymów, co jest cechą charakterystyczną dla wiersza wolnego. Utwór Twój głos oparty jest na budowie stychicznej – napisany został ciągłym tekstem, nie występuje w nim podział na strofy. Wiersz składa się się z dziewięciu wersów, o nieregularnej budowie.
Czesław Miłosz zrezygnował z zastosowania licznych środków stylistycznych, jednak pojawiają się one w utworze. Najczęściej spotykane są epitety – „przydługiej agonii”, „bezdomna twoja litość”, „łatwe umieranie”. Pojawiają się również porównania – „dzieci oblanych ogniem”, „kobiet rażonych śrutem”. W tekście utworu znajdziemy również wyliczenia – „ambicji, pożądliwości i marzeń”.
Twój głos – interpretacja wiersza
Główną tematyką wiersza Czesława Miłosza Twój głos jest ogólne pojmowanie śmierci. Podmiot liryczny, zawracając się do adresata (którym jest czytelnik wiersza), twierdzi, że śmierć niesłusznie pisana jest ludziom. Tym bardziej śmierć w długim cierpieniu, „agonii”. Wzywa odbiorcę do modlitwy, po to wyprosić u bogów „łatwe umieranie” – czyli śmierć wolną od bólu.
W utworze odbija się jednak refleksyjne echo rozważania na temat cudzej śmierci. Jest to coś na co sami nie mamy najmniejszego wpływu. Zwłaszcza jeśli mowa o ofiarach działań zbrojnych, takich jak wojna lub zamachy. Zważając na czas w jakim tworzył Czesław Miłosz odnaleźć możemy w utworze Twój głos odbicie sytuacji społeczno-politycznej. „Nie wiem tylko, co możesz zrobić, sam, ze śmiercią innych, / dzieci oblanych ogniem, kobiet rażonych śrutem, oślepłych żołnierzy, / która trwa wiele dni, teraz, tu, obok ciebie.” Słowa te oddają wydarzenia, które miały miejsce w Wietnamie. Podmiot liryczny łączy się w przekazie z tym co odczuwa adresat, który skazany jest jednak na obojętność. Wie, że powinien pomóc, lecz świadom jest również, że nic nie może zrobić. Odczuwa on jednak strach przed konsekwencjami jakie przyniesie jego bierność – ” i boisz się wyroku za to, że nic nie mogłeś.”.
