Kolejnym przykładem tekstu, który relacjonuje straszną rzeczywistość II wojny światowej i obozów koncentracyjnych, są “Medaliony” Zofii Nałkowskiej. Autorka zawarła w swoim dziele relacje ze strasznych czynów, do których zmuszeni byli więźniowie takich obozów, by przeżyć. Wspomina ona na przykład o przypadkach kanibalizmu wśród zagłodzonych więźniów. Tekst ten także jest relacją, która nie ocenia tych czynów, przekazuje je czytelnikowi i pokazuje, w jakich nieludzkich warunkach znaleźli się uwięzieni ludzie i jak odmienna była ich rzeczywistość.
Przywołane teksty pokazują, jak niejednoznaczne były czasy wojny, gdy człowiek postawiony był w ekstremalnych warunkach i musiał walczyć o swoje życie. Autorzy tekstów nie podejmują się moralnej oceny takich czynów, jedynie je relacjonują. Nie ma w nich przygany czy krytyki, ponieważ zdają sobie sprawę z tego, jak niewłaściwa byłaby ocena ludzi zapędzonych na skraj załamania, ludzi, którzy chcieli tylko przeżyć i walczyli o to ze wszystkich sił. Z ich słów nie bije dezaprobata, nie ma w nich także zrozumienia, jest tam tylko akceptacja faktu, że czasami pewnych rzeczy nie można sobie wyobrazić.
