W pozytywistycznej powieści „Lalka” autorstwa Bolesława Prusa spotkać można wiele postaci charakterystycznych dla czasów, które opisywał autor. Ich historie są często wielowątkowe i pogłębione, a sam opis postaci wiarygodny, Jedną z ważnych postaci drugoplanowych, które miały istotny wpływ na fabułę tego dzieła był Kazimierz Starski, kuzyn Izabeli Łęckiej i jej adorator.
Charakterystyka Kazimierza Starskiego
Kazimierz Starski jest przedstawicielem arystokracji i nie wzbudza zbyt wiele sympatii w czytelnikach, jest on bowiem uosobieniem jej najgorszych cech. Głównym zadaniem mężczyzny w życiu jest bowiem znalezienie bogatej żony, dzięki której zyskałby majątek i odbudował swoją pozycję w towarzystwie. Starski jest więc człowiekiem, który poszukuje jedynie luksusu i wygodnego życia, inne kwestie nie mają dla niego większej wartości.
Autor opisuje Starskiego jako młodego, przystojnego mężczyznę, który przyciąga uwagę kobiet. Ponieważ jest kuzynem Izabeli Łęckiej, to również należy do grona arystokratów, patrzy więc na resztę społeczeństwa z wyższością, podbudowaną przekonaniem, że jest lepszy od innych ludzi. W swoim otoczeniu Starski jednak znany jest też jako bankrut. Z pewnością nie można mu odmówić pewnej ciekawości świata, mówi się bowiem, że opłynął cały świat. Jednak Ochocki podważa te stwierdzenia i uważa, że Starski co najwyżej zwiedził Europę.
Bohater ten nie ma zamiaru zarabiać na swoje utrzymanie, czeka na spadek po chrzestnej swojej matki lub szuka bogatej żony. Pokazuje to, że Starski nie ceni sobie prawdziwej miłości, a małżeństwo traktuje jako dobry interes, pozwalający mu na utrzymanie się na pożądanym poziomie życia. Dlatego też nie rozważa on małżeństwa z Łęcką mimo wieloletniej relacji z nią – nie zapewni mu ona odpowiedniego posagu, nie jest więc prawdziwą kandydatką na jego żonę. Starski jest więc człowiekiem cynicznym wyrachowanym i na dodatek jest też materialistą. Życie okazuje się jednak okrutne dla Starskiego – prezesowa Zasławska dostrzega jego próżność i nie zapisuje mu swojego majątku w testamencie, mężczyzna musi się zadowolić jedynie niewielką rentą. Kazimierz w związku z tym ucieka z kraju, nie stać go bowiem na spłatę swoich długów.
Mimo swojego podłego charakteru, Starski wyróżnia się doskonałym podejściem do kobiet. Potrafi z nimi flirtować i zdobywać ich uwagę. Jest też słynnym bawidamkiem, nie można liczyć na to, że jego uczucia będą stałe i prawdziwe. Zachowanie Starskiego przyczynia się do rozpadu kilku relacji, między innymi narzeczeństwa Izabeli Łęckiej ze Stanisławem Wokulskim. Jest on więc człowiekiem często bezmyślnym i aroganckim.
Kazimierz Starski jest więc dość stereotypowym uosobieniem wszystkich wad, z jakich słynęła dawniej arystokracja. To człowiek próżny i egoistyczny, skupiony na zaspokajaniu własnych potrzeb i żyjący w przeświadczeniu, że jest lepszy od innych. Jego rozrzutny styl życia ostatecznie doprowadził go do ruiny i zmusił do ucieczki z kraju. Starski jest zdecydowanie negatywną postacią, która nie wzbudza w czytelniku empatii czy pożałowania ze względu na swoją sytuację.