Dramat romantyczny „Kordian” autorstwa Juliusza Słowackiego to jedno z najważniejszych dzieł epoki romantyzmu. Autor przedstawia w niej swoją wizję walki o wolność ojczyzny pod zaborami, polemizuje z Adamem Mickiewiczem oraz zastanawia się nad przyczynami upadku powstania listopadowego. W opowieści o losach tytułowego Kordiana pojawia się w związku z tym wiele postaci, w tym niektóre historyczne.
Kordian to główny i tytułowy bohater dramatu autorstwa Juliusza Słowackiego. Jest postacią dynamiczną i w trakcie wydarzeń ulega głębokiej, wewnętrznej przemianie. Początkowo czytelnik poznaje Kordiana jako piętnastoletniego, wrażliwego chłopca szlacheckiego pochodzenia, który przeżywa głęboko wszystkie problemy związane ze śmiercią samobójczą przyjaciela oraz nieszczęśliwą miłością do starszej od niego Laury. Kordian nie wie, co jest jego celem w życiu, ale wie, że może dokonać rzeczy wielkich. Nie umie jednak zabrać się do działania. Odrzucenie przez Laurę i próba samobójcza powodują, że Kordian wyrusza w podróż po Europie. Tam dowiaduje się, jak naprawdę wygląda świat i że rządzą nim głównie pieniądze. Te doświadczenia, takie jak nieudana audiencja u papieża sprawiają, że na szczycie Mont Blanc dojrzewa i zmienia się w mężczyznę, który jest patriotą i staje się gotowy do działania.
Grzegorz to sługa Kordiana, bardzo mu oddany. Gdy chłopiec jest przygnębiony, to Grzegorz stara się zająć jego uwagę opowieściami. Brał udział w kampanii napoleońskiej w roku 1812. Grzegorz jest doświadczony przez życie i swoją mądrość próbuje przekazać Kordianowi, na przykład poprzez swoje gawędy. Wydaje się być jedyną osobą, z którą Kordian jest naprawdę blisko związany. Grzegorz towarzyszy mu aż do samego końca, kiedy to Kordian otrzymuje wyrok śmierci za udział w spisku wymierzonym w cara.
Laura to starsza od Kordiana dziewczyna, jego towarzyszka i pierwsza poważna miłość. Nie odwzajemnia ona jednak uczucia chłopaka i nie widzi w nim poważnego kandydata na swojego partnera, przez co traktuje go lekceważąco. Laura wraz z Kordianem odbywa piesze i konne wycieczki. O uczuciu Kordiana dowiedziała się z jego wiersza. Laura chce naprawić swoje zachowanie, ale jest już za późno i dowiaduje się, że chłopak po odrzuceniu z jej strony próbował popełnić samobójstwo.
Mikołaj I to postać inspirowana faktycznym carem Rosji, jaki władał nią w czasie, kiedy Polska była pod zaborami. Słowacki przedstawia jego koronację na króla Polski i ukazuje jego konflikt z bratem, księciem Konstantym. Car to człowiek okrutny i bezwzględny, który bez wahania skazuje innych na śmierć.
Książę Konstanty to dowódca wojsk polskich i starszy brat cara Mikołaja I. Próbuje pokazać, jak niezależna jest jego pozycja i wbrew bratu pragnie ułaskawienia Kordiana. Konstanty mimo to jest równie okrutny jak jego zasiadający na tronie brat.
Wioletta to towarzyszka Kordiana z Włoch. Zdaje się być w nim bardzo zakochana, co mu też wyznaje. Kiedy Kordian sprawdza siłę jej uczucia i wyznaje Wioletcie, że stracił majątek, ta bez wahania go porzuca. Okazuje się być więc egoistką i materialistką.
Papież to głowa kościoła katolickiego, do której Kordian udaje się na audiencję w sprawie zaborów i Polski. Papież okazuje się być człowiekiem interesownym i tchórzliwym, który boi się sprzeciwić carowi i w związku z tym nakazuje Polakom posłuszeństwo i grozi im klątwą papieską. To pokazuje Kordianowi, jam zdemoralizowani są władcy.
Dozorca go mężczyzna, którego Kordian poznaje w Anglii. Zarabia na nielegalnych opłatach od turystów. Opowiada Kordianowi o tym, jaką siłę w świecie mają pieniądze.
Prezes to przywódca spotkania spiskowców. Nie jest przekonany, że zabicie cara Mikołaja I to dobry pomysł. Gdy Kordian decyduje się na to, umywa ręce i nie chce brać za to odpowiedzialności.
Ksiądz to kolejny uczestnik spotkania spiskowców. On także nie popiera zamachu na cara i dokonania jego morderstwa. Sądzi, że to niewybaczalny grzech i będzie miał on moralne konsekwencje.
Starzec z ludu to osoba, która popiera zamiary Kordiana i uważa, że jego zbrodnia będzie mu wybaczona.