Miłość to jeden z najbardziej poruszających człowieka stanów. Wzbudza bardzo silne emocje, sprawia, że ludzie zupełnie się zmieniają i nie da się znaleźć jednej jej definicji, która pasowałaby do każdego stanu czy sytuacji. Trudno się więc dziwić, że miłość to jeden z najczęściej poruszanych tematów w kulturze, także w dziełach literackich. Wielu autorów próbowało na przestrzeni lat uchwycić jej ulotną naturę i zamknąć ją w słowach, by stworzyć wiarygodny obraz tego, jak wygląda to uczucie. W związku z tym w tekstach można spotkać wiele portretów zakochanych i wyobrażeń na temat tego, jak miłość może wyglądać. Przykładem takich utworów jest między innymi biblijna „Pieśń nad pieśniami”, „Romeo i Julia” Williama Szekspira czy „Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego.
„Pieśń nad pieśniami” to tekst pochodzący ze Starego Testamentu. Opowiada ona o historii oblubienicy i oblubieńca i zdaje się przynależeć do gatunku, który dziś zostałby nazwany erotykiem. Interpretuje się ją jako alegorię miłości samego Boga do narodu Izraela. Bohaterowie dzieła zwracają się do siebie bardzo barwnym językiem i wyrażają uwielbienie do siebie nawzajem. Przemawia przez nich miłość, ale nie tylko ta osadzona w emocjach, ale także fizyczna, zmysłowa. Miłość zmienia ich postrzeganie świata – staje się on piękniejszy, pełen ukrytych wcześniej rozkoszy. Jest to bardzo intymny obraz miłości, w którym wykreowano wewnętrzny świat zakochanych, dostępny i zrozumiały tylko dla nich samych. Dzielą oni ze sobą coś wyjątkowego. Taka miłość, jaką widać w „Pieśni nad pieśniami”, może uskrzydlać, dodawać sił i sprawiać, że człowiek wytrzyma każde cierpienie w imię tego uczucia.
Przykładem tego, jak wielką siłą jest miłość, jest także sztuka Williama Szekspira pod tytułem „Romeo i Julia”. Opowiada ona o zakazanym uczuciu dwojga młodych ludzi, których rodziny są ze sobą zwaśnione. Mimo przeciwności Romeo i Julia kochają się i ze wszystkich sił starają się być ze sobą. Uczucie dodaje im sił, by stawać do pojedynków, oszukiwać bliskich czy nawet uciekać się do podstępów. W tajemnicy przed wszystkimi biorą nawet ślub, choć wiedzą, że konsekwencje ich działań mogą być poważne. Miłość sprawia też, że się zmieniają. Z młodych, naiwnych i nieco rozkapryszonych osób stają się dorosłymi, którzy wiedzą czego chcą, konsekwentnie do tego dążą i są gotowi na poświęcenia. Mimo iż dzieło kończy się śmiercią zakochanych w wyniku straszliwego nieporozumienia, pokazuje ono, jak wielka jest siła prawdziwej miłości i jak ogromną może ona być motywacją dla każdego człowieka.
Miłość ma ogromny wpływ na ludzkie życie, co pokazuje powieść Johanna Wolfganga Goethego pod tytułem „Cierpienie młodego Wertera”. Główny i tytułowy bohater zakochał się w Lotcie, która była już zaręczona z kimś innym i nie miała zamiaru porzucać ukochanego dla nowego adoratora. Jednak miłość Wertera do Lotty była tak wielka, że nie był on w stanie przestać jej kochać, mimo świadomości, że nigdy z nią nie będzie. Nie był on także osobą, która potrafiła się od niej odciąć i spróbować żyć dalej bez niej. W wyniku tego Werter zadręczał się swoją miłością coraz bardziej, spędzając czas z Lottą i jej mężem. Uczucie było jednak równocześnie dla niego źródłem udręki tak wielkiej, że Werter nie był w stanie dalej tak żyć. Ostatecznie historia jego miłości do Lotty skończyła się samobójstwem Wertera. Miłość bywa więc też destrukcyjna.
Literatura ukazuje więc różne obrazy miłości. Może ona uskrzydlać i dodawać człowiekowi sił. Wtedy jest pięknym stanem, ale w przypadku niespełnionego uczucia bywa także źródłem ludzkiej klęski i ogromnego cierpienia.