„Odprawa posłów greckich” jest dramatem napisanym przez Jana Kochanowskiego na przełomie lat 60. i 70. XVI wieku. Utwór nawiązuje do mitu trojańskiego. Ukazane zostały wydarzenia sprzed wybuchu wojny, gdy Trojańczycy muszą podjąć decyzję o odesłaniu bądź nieodesłaniu Heleny do męża. Porwana przez Aleksandra (Parysa) kobieta jest przyczyną okrutnego konfliktu, w którego konsekwencji zburzono miasto. W tragedii występuje wiele postaci, których charakterystyki warto znać.
Antenor
Jest politykiem blisko związanym z władcą Troi. Zasiada w radzie królewskiej i przyjaźni się z synem Priama, Aleksandrem. Jako jedyny stara się rozsądnie podejść do zaistniałej sytuacji. Wie, czym grozi nieodesłanie żony Menelaosa. Na pierwszym miejscu stawia dobro państwa, dlatego mimo bliskiej relacji z Parysem nie wstawia się za nim na radzie i prezentuje odmienny punkt widzenia. Gdy nie udaje mu się przekonać rady ani króla, nie rezygnuje z walki o Troję. Wie, że wojna będzie miała katastrofalne skutki, jednak nie ucieka i bohatersko walczy o wolność. Antenor jest uosobieniem cnót w tragedii. Nie daje się przekupić, stara się działać zgodnie z własnym sumieniem. Odważnie pokazuje swoje racje przed Priamem, nie poddaje się.
Parys
W tragedii Kochanowski nazywa go również Aleksandrem. Lekkomyślne działanie tego bohatera doprowadza do trudnej sytuacji, jaką bezsprzecznie jest obecność Heleny w Troi. To on uprowadził ją niehonorowo podczas wizyty u Menelaosa. Nie docierają do niego żadne argumenty dotyczące możliwych skutków odprawienia posłów greckich. Jest egoistą, chce spełnić swoje kaprysy, dlatego przekupuje członków rady. Gdy nie udaje mu się to z Antenorem, zastrasza go. Mężczyzna dba jedynie o własny interes, lekceważy zagrożenie. Jest gotów dla własnego dobra poświęcić setki, a nawet tysiące Trojańczyków.
Priam
Władca Troi, ojciec Aleksandra. Nie zależy mu na kraju, nie potrafi samodzielnie podejmować decyzji. Boi się syna, dlatego zrzuca z siebie odpowiedzialność, prosząc radę o wydanie wyroku w tej sprawie. Daje sobą manipulować, a gdy doradcy podejmują decyzję, która może mieć dramatyczne konsekwencje dla Troi, nie cofa jej. Mimo próśb i argumentów Antenora oraz własnej córki bagatelizuje zagrożenie. Nie chce przyznać się do błędu, jest nierozsądny. Nie wierzy w słowa wyroczni, dlatego początkowo zlekceważył przepowiednię dotyczącą Parysa (młodzieniec miał doprowadzić do upadku Troi), jak i tę wygłoszoną przez własną córkę (zburzenie miasta, śmierć bohaterów, koń trojański).
Helena
Żona Menelaosa, króla Sparty oraz córka poprzedniego władcy kraju. Zostaje porwana przez Parysa, który otrzymał ją od Afrodyty w podzięce za wybranie jej najpiękniejszą boginią. Jest najpiękniejszą kobietą w Helladzie. Nie wiadomo, czy została uprowadzona z własnej woli, jednak obawia się o własny los. Powrót wydaje jej się tragiczny, ponieważ nie będzie umiała spojrzeć w oczy mężowi i braciom. Zawsze będzie traktowana jako zdrajczyni, która uciekła z kraju. Wie, że pozostanie w Troi, także skończy się źle, ponieważ wybuchnie wojna.
Kasandra
Córka Priama, księżniczka Troi. Dziewczyna została obdarzona przez Apollina darem widzenia przyszłości. Zapowiada tragiczne konsekwencje pozostawienia Heleny. Widzi zburzenie miasta wzniesionego przez bogów, śmierć Aleksandra oraz innych Trojańczyków. Próbuje przekonać wraz z Antenorem ojca, aby zwrócił Grekom Helenę. Dziewczynę cechuje rozsądek i opanowanie, mimo widzianego przez nią upadku próbuje racjonalnie dotrzeć do ojca. Zsyłane wizje są jednak dla niej udręką, chciałaby się ich pozbyć, ponieważ cierpi, widząc, jak jej rodzinny kraj zostaje zrównany z ziemią, a bliscy najpewniej umrą w męczarniach. Widzi, że brat zostanie zabity przez Achillesa a jego ciało zbezczeszczone.
Członkowie rady
Nie wiadomo dokładnie, ilu ich jest. Wśród nich można wyróżnić Ikeatona, Eneasza, Pantusa, Tymetesa, Lampona i Ukeagona, ponieważ zostają oni wymienieni z imienia w relacji posła. Są oni przekupni, złoto zaoferowane przez Aleksandra sprawia, że zapominają o interesie kraju. Cechuje ich także lekkomyślność i konformizm. Po przemowie Ikeatona, który prawdopodobnie otrzymał pieniądze, aby przeciwstawić się Antenorowi. Wygłasza bardzo emocjonalną mowę, która powoduje strach wśród pozostałych doradców Priama. Wyolbrzymia możliwe konsekwencje w postaci zmuszania Trojańczyków do oddawania im kolejnych kobiet i dzieci. Są wzburzeni, przez co wszyscy decydują na pozostawienie Heleny w Troi. Nie myślą o konsekwencji w postaci wojny lub boją się tego przyznać.