Najbardziej znane dzieło Stanisława Wyspiańskiego, czyli młodopolski dramat zatytułowany „Wesele”, po raz pierwszy wystawione zostało w teatrze w roku 1901. Jego akcja skupia się na wydarzeniach w trakcie wesela odbywającego się we wsi Bronowice. Odbywało się ono z okazji zaślubin krakowskiego poety z chłopką i odnosiło się do faktycznego małżeństwa Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Ich faktyczne wesele w dworku Włodzimierza Tetmajera w Bronowicach przyciągnęło wielu gości. Niektórzy z nich też stali się dla Wyspiańskiego inspiracją do stworzenia postaci w swoim dramacie. Jednym z nich był Poeta, czyli Kazimierz Przerwa-Tetmajer.
Charakterystyka Poety
Wzorowany na postaci Kazimierza Przerwy-Tetmajera, czyli na przyrodnim bracie gospodarza, Włodzimierza Tetmajera, Poeta jest jednym z gości na weselu będącym owocem mezaliansu i skandalu towarzyskiego, jakim było małżeństwo mieszczanina z chłopką. Wyspiański przedstawił tego bohatera jako reprezentanta dekadencji, bawidamka oraz artystę skupionego na swojej twórczości. Reprezentował on sobą wszystko to, co było znamienne dla ludzi przełomu wieku XIX i XX. To mieszczanin, inteligent oraz twórca. Jego światopogląd opierał się na dekadencji, patrzył on na świat i w przyszłość w sposób skrajnie pesymistyczny. Podzielał niepokoje społeczne końca wieku, nie widział sensu w życiu, obawiał się tego, co przyniesie mu przyszłość. Poecie brakowało także wiary w konkretne wartości, odczuwał też ciągły niepokój w związku z tym, co miało dopiero nadejść. Dlatego też pozostawał bierny i nie widział celu w podejmowaniu aktywnego działania na rzecz zmiany swojej sytuacji. Każda jego wypowiedź cechowała się poetyckim pięknem oraz przepełniającą tę postać melancholią. Poeta też często popadał w przygnębienie.
Bohatera charakteryzowała też ciągła nuda, zblazowanie, poczucie, że nic nie jest w stanie go już zaskoczyć czy zafascynować. Nie zmieniał tego nawet jego talent poetycki czy charakterystyczna dla artystów wrażliwość, jakimi się cechował. Potrafił jednak dostrzec interwencję siły wyższej czy też zjawiska nadprzyrodzone. Poeta miał też swoje wady – był człowiekiem próżnym, szukającym uciechy w kontaktach towarzyskich czy w używkach takich jak alkohol. Kobiety obdarzał wyłącznie niezobowiązującym flirtem, nie szukał stałego związku czy miłości w ich towarzystwie. Można więc powiedzieć, że Poeta nie traktował poważnie ani siebie, ani życia, ani też otaczających go ludzi.
Postać Poety jest jedną z nielicznych, które nie uległy w tym okresie chłopomanii. Traktował ludzi pochodzących z chłopstwa jako ludzi nierównych sobie, nie rozumiał fascynacji ich obyczajami czy pracą. Nie sądził, że chłopi mają mu coś ciekawego do powiedzenia, czuł się od nich właściwie lepszy, co można zobaczyć w jego zachowaniu w trakcie wesela. Poza tym Poeta był stereotypowym wręcz przedstawicielem środowiska artystycznego czasów Młodej Polski.
Poeta jest więc postacią bardzo wrażliwą i posiadającą ogromny talent artystyczny, jednak równocześnie jest on także zagubiony, nieszczęśliwy i niepewny. Swoje życie wypełnia prostymi rozrywkami, jednocześnie czekając, aż nadejdzie jakaś ogromna katastrofa, w związku z którą prześladuje go ciągle egzystencjalny niepokój.