Realizm i fantastyka. Rozważ, jaką funkcję pełni przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej w tym samym utworze literackim. W pracy odwołaj się do: wybranej lektury obowiązkowej, innych utworów literackich z dwóch różnych epok oraz wybranego kontekstu.

Realizm i fantastyka – te dwa aspekty przenikają się między sobą w wielu dziełach literackich. Dzieje się tak już od samego początku istnienia literatury. W starożytności byli to na przykład bogowie, aktywnie wpływający na świat ludzi i ich działania. Szczególnie istotny stał się ten aspekt w czasach epoki romantyzmu.

Róż­ni­ce i po­dzia­ły spo­łecz­ne jako źró­dło kon­flik­tów. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Przed­wio­śnia Ste­fa­na Żerom­skie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Nie od dziś wiadomo, że podziały klasowe w społeczeństwie przyczyniają się do wielu napięć i konfliktów. Mogą one być nawet powodem powstań, rewolucji i zbrojnych czynów, których celem jest uzyskanie wolności oraz przywilejów przez ubogie masy, uciskane przez uprzywilejowane klasy, takie jak arystokracja czy bogaci kapitaliści.

Ob­raz Pol­ski i Po­la­ków w li­te­ra­tu­rze. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Po­to­pu Hen­ry­ka Sien­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Literatura często tworzy pogłębione i krytyczne obrazy danych społeczności czy państw. Podobnie miało miejsce w przypadku Polski i Polaków. Wielokrotnie portretowani oni byli w wielu dziełach literackich, już od samego początku istnienia polskich tekstów, dotyczących narodu i jego spraw. Wielu autorów starało się uchwycić to, jaka była prawdziwa natura Polski i jej mieszkańców i gdzie swoje źródła miały trapiące naród problemy i konflikty.

Spo­so­by i cel uka­zy­wa­nia wy­da­rzeń hi­sto­rycz­nych w li­te­ra­tu­rze. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Po­to­pu Hen­ry­ka Sien­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Autorzy czasami opisują w swoich dziełach całkowicie zmyślone sytuacje, ale często też opierają się na faktycznych wydarzeniach, jakie miały miejsce w historii świata. Konstruują z nich tło dla opisywanych postaci, czerpią inspirację z danego okresu lub posiłkują się danymi zdarzeniami, by wywrzeć większy wpływ na czytelnika, zainteresować go danym okresem lub sprawić, że zmieni on sposób jego postrzegania.

Spo­so­by uka­za­nia zbio­ro­wo­ści w sy­tu­acji za­gro­że­nia. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Po­to­pu Hen­ry­ka Sien­kie­wi­cza. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Od dawna wiadomo, że człowiek w zbiorowości zachowuje się zupełnie inaczej niż jako jednostka. Szczególnie uwidacznia się to w sytuacji zagrożenia, gdzie pewne reakcje, takie jak panika, potrafią się równocześnie udzielić całemu tłumowi.

Wesele jako dramat narodowy

„Wesele” to najprawdopodobniej najważniejsze dzieło, jakie wyszło spod pióra Stanisława Wyspiańskiego, czyli jednego z najbardziej znanych artystów Młodej Polski. Dramat ten inspirowany był prawdziwymi wydarzeniami, czyli ślubem Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Wydarzenie to było dla Wyspiańskiego pretekstem nie tylko do opisania tego wyjątkowego związku, ale także do ukazania przekroju całego ówczesnego społeczeństwa polskiego oraz konfliktów i napięć, jakie były w nim obecne.

Wesele jako dramat symboliczny

Jednym z najbardziej znanych dzieł Stanisława Wyspiańskiego jest dramat „Wesele”, czyli utwór, który stał się reprezentatywny dla całego okresu Młodej Polski. Określany jest on także jako typowy przykład dramatu symbolicznego, czyli takiego, który wykorzystuje symbolikę jako główny środek przekazu dla treści, które chce przedstawić czytelnikowi.

Marysia – charakterystyka

Postać Marysi to jedna z wielu chłopskich reprezentacji, jakie Stanisław Wyspiański stworzył w swoim słynnym dramacie zatytułowanym „Wesele”. To siostra Panny Młodej, która w swoim życiu przeżyła nieszczęśliwą miłość. Jej postać jest bardzo podobna do swojego realnego pierwowzoru.

Radczyni – charakterystyka

Jedną z wielu postaci, opisanych przez Stanisława Wyspiańskiego w jego słynnym dramacie „Wesele” z okresu Młodej Polski, jest Radczyni. Jest ona przedstawicielką krakowskiej inteligencji, która dostrzega problemy, jakie niosła ze sobą popularna w tamtym czasie chłopomania.

x