W swoim dramacie „Wesele” Stanisław Wyspiański zamieścił wiele postaci, których kreacje były oparte na faktycznie istniejących ludziach, których autor znał. Dotyczyło to zarówno krakowskiej inteligencji, jak i mieszkańców wsi. Postać Racheli inspirowana była Pepą Singer, czyli córką karczmarza z Bronowic. Mimo to pierwowzór w niczym nie przypominał postaci, jaką Wyspiański wykreował w swym dziele.
Do stworzenia dramatu zatytułowanego „Wesele” zainspirowało Stanisława Wyspiańskiego prawdziwe małżeństwo krakowskiego poety i chłopki, a ich wesele stało się okazją do spotkania się ze sobą wielu znakomitych gości, którzy posłużyli autorowi jako inspiracje do stworzenia wielu postaci w swoim dziele, na przykład obecnych tam chłopów. Kreacja Czepca wzorowana była na chłopie z Bronowic, Błażeju Czepcu, szwagrze ojca Panny Młodej i jej wuju.
W swoim najsłynniejszym dziele, jakim jest dramat “Wesele”, młodopolski artysta, Stanisław Wyspiański, stworzył wiele barwnych postaci, ukazując tym samym przekrój polskiego społeczeństwa tamtych czasów. Wiele bohaterów inspirowanych było prawdziwymi ludźmi, których Wyspiański znał. W przypadku postaci Jaśka poeta oparł jego postać o sylwetkę brata prawdziwej panny młodej, czyli Jana Mikołajczyka.
Słynny dramat Stanisława Wyspiańskiego, zatytułowany „Wesele”, zainspirowany został faktycznymi wydarzeniami. Był to ślub krakowskiego artysty, Lucjana Rydla, z przedstawicielką chłopstwa, czyli Jadwigą Mikołajczykówną w roku 1900. Wyspiański zainspirował się nim i już rok później jego dramat został po raz pierwszy wystawiony na deskach teatralnych.
Najbardziej znane dzieło Stanisława Wyspiańskiego, czyli młodopolski dramat zatytułowany „Wesele”, po raz pierwszy wystawione zostało w teatrze w roku 1901. Jego akcja skupia się na wydarzeniach w trakcie wesela odbywającego się we wsi Bronowice. Odbywało się ono z okazji zaślubin krakowskiego poety z chłopką i odnosiło się do faktycznego małżeństwa Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
Stanisław Wyspiański umieścił w dramacie „Wesele” wiele postaci, reprezentujących różne grupy społeczne i profesje, dzięki czemu chciał ukazać i zdiagnozować stan polskiego społeczeństwa w tamtych czasach. Włodzimierz Tetmajer stał się inspiracją dla postaci Gospodarza.
„Wesele” było inspirowane prawdziwym wydarzeniem, jakim był ślub w Bronowicach krakowskiego poety, Lucjana Rydla, z chłopką, Jadwigą Mikołajczykówną. Opisywane przez Wyspiańskiego wesele stało się dla niego podstawą do przedstawienia polskiego społeczeństwa z czasów mu współczesnych i do ukazania trapiących je problemów. Autor zaprezentował je, tworząc wiele postaci pochodzących z różnych grup społecznych i reprezentujących różne poglądy i profesje. Jedną z nich jest Panna Młoda.
W roku 1901 po raz pierwszy na deskach teatru wystawione zostało „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. To jego najsłynniejsza sztuka, która została zainspirowana prawdziwym wydarzeniem, jakie było wesele krakowskiego poety, Lucjana Rydla, z jego pochodzącą z chłopstwa narzeczoną, czyli Jadwigą Mikołajczykówną we wsi Bronowice.
Stanisław Wyspiański w roku 1901 opublikował swój najbardziej znany dramat, czyli „Wesele”. To jedno z najważniejszych dzieł w epoce Młodej Polski. Wyspiański opisał w niej wydarzenie, jakim było zawarcie związku małżeńskiego przez krakowskiego poetę z dziewczyną pochodzącą z chłopstwa, które inspirowane było prawdziwym związkiem Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
“Wesele” to dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego – artysty, który kojarzony jest z epoką Młodej Polski. Utwór ten wydany został po raz pierwszy w 1901 roku i wystawiono go wówczas na deskach Teatru Miejskiego w Krakowie.
Miasto to w całości twór człowieka, który niekoniecznie mu służy. Choć pozornie mieszkanie w miejscu tętniącym życiem i silnie zurbanizowanym może wydawać się pozytywne, takie nie jest. Ludzie do prawidłowego funkcjonowania potrzebują odpoczynku i kontaktu z naturą, co w aglomeracji ciężko odnaleźć. Łatwo zgubić się w jego jej zgiełku i zatracić samego siebie.