W swoim dramacie „Wesele” Stanisław Wyspiański zamieścił wiele postaci, których kreacje były oparte na faktycznie istniejących ludziach, których autor znał. Dotyczyło to zarówno krakowskiej inteligencji, jak i mieszkańców wsi. Postać Racheli inspirowana była Pepą Singer, czyli córką karczmarza z Bronowic. Mimo to pierwowzór w niczym nie przypominał postaci, jaką Wyspiański wykreował w swym dziele.
Charakterystyka Racheli
Rachela jest postacią kobiety wyemancypowanej, wymykającej się ze schematów narzuconych jej przez społeczeństwo, w którym żyła. W dziele Wyspiański ukazał ją jako osobę, która nie jest zainteresowana przykładnym prowadzeniem domu i zajmowaniem się rodziną. Taka budowa postaci mogła wziąć się z tego, że w dawnych czasach kobiety o żydowskim pochodzeniu uważane były powszechnie za osoby wyzwolone. W prawdziwym życiu Pepa Singer starała się później dorównać kreacji Racheli, jaką Wyspiański stworzył w „Weselu”. Różniła się ona bowiem diametralnie od postaci, jaką autor opisał w swym dziele.
W sztuce Rachela zjawia się na weselu bez uprzedniego zaproszenia jej na to wydarzenie. Jest więc osobą samowolną, nie przejmującą się konwenansami. Cechowała ją duża inteligencja oraz obycie towarzyskie, którego nabrała mimo swojego pochodzenia. Mimo trudności z dostępem do kultury i informacji, Rachela starała się wciąż rozwijać i pogłębiać swoją wiedzę na różne tematy. Sprawiło to, że była ciekawą partnerką do rozmowy chociażby dla flirtującego z nią Poety. Była przeciwieństwem Panny Młodej, która przez różnice kulturowe nie mogła znaleźć wspólnego języka ze świeżo poślubionym mężem.
Rachela jest postacią pełną tajemnicy, szukającą w życiu wrażliwości i poezji. Różni się od swoich rówieśnic, przez co przyciąga uwagę mężczyzn. Rachela zna się na ludziach i szybko dostrzega, że szukający z nią kontaktu Poeta to zwykły bawidamek. Dodatkowo to właśnie Rachela zaprasza Chochoła na wesele i rozpoczyna ciąg niezwykłych spotkań z nadprzyrodzonymi istotami. Jest ona więc swego rodzaju łącznikiem między światem rzeczywistym a fantastycznym.
Tworząc Rachelę, Wyspiański oparł się na wizji ideału kobiety w epoce modernizmu, przez co jego kreacja znacznie odbiegła od swojego pierwowzoru, którym była właśnie Pepa Singer. Rachela to osoba bardzo inteligentna, obyta i wyróżniająca się na tle innych dziewcząt. Łączy ona w sobie świat chłopstwa i inteligencji, bez trudu odnajduje się bowiem w jednej i w drugiej rzeczywistości.