J. R. R. Tolkien to autor jednej z najbardziej znanych powieści fantastycznej na świecie, jaką jest „Hobbit, czyli tam i z powrotem”. Jej akcja osadzona jest w magicznym i wykreowanym przez autora świecie przedstawionym, przez co czytelnik spotyka wiele fantastycznych istot, dobrych i złych. Jedną z nich jest przerażający smok znany jako Smaug.
Charakterystyka Smauga
Smaug to ogromny smok, który żyje w Samotnej Górze, niegdyś należącej do krasnoludów. To największy przedstawiciel swojego gatunku, który żyje w Śródziemiu. Wyróżniają go czerwono-złote łuski, którymi jest niemal cały pokryty. Z jego wielkiej paszczy i nozdrzy zawsze wydobywa się dym. Jego ogień nigdy nie wygasa, nawet podczas snu. Najdłuższy element jego ciała to ogon, w którym ma bardzo wiele siły, ale uwagę zwracają także ogromne skrzydła. Jego brzuch jest blady i długi. Jego słaby punkt to miejsce pod lewą piersią, gdzie brakuje mu jednej łuski. Już same opowieści o Smaugu były przerażające, a zobaczenie smoka na żywo było jeszcze straszniejsze. Bilbo był przerażony, gdy stanął przed obliczem smoka.
Smaug to smok chciwy, nieprzyjemny, złośliwy i agresywny. Nie obchodzi go cudza praca i myśli tylko o tym, by się wzbogacić. Jest więc zachłanny, chciwy i pazerny. Jego jedynym zajęciem jest pilnowanie zdobytego skarbu. Doskonale orientuje się w wartości różnych cennych rzeczy, jakie odebrał krasnoludom z Samotnej Góry. Zabiłby każdego, kto ośmieliłby się uszczknąć choć część jego góry złota. Wszystkie kosztowności regularnie przelicza, dlatego też doskonale wie, z czego składa się jego skarb. Pozwoliło mu to szybko odkryć kradzież pucharu, jakiej dokonał Bilbo.
Utrata złota wzbudza w Smaugu ogromną furię i wściekłość. Smok nienawidzi każdego, kto chce mu odebrać choć odrobinę zdobyczy. Jest on jednoznacznie negatywną postacią, przepełnia go wyłącznie zło i żądza złota.
Źródło bogactwa Smauga kryje się w zbrodniach, jakie ten smok popełnił. Pewnego dnia napadł bowiem na miasto krasnoludów, jakie mieściło się w Samotnej Górze. Smok przepędził lub zabił wszystkich mieszkańców tej okolicy i przejął w ten sposób cały teren i wszystkie jego skarby. Z czasem grabił też inne okoliczne osady, przywłaszczając sobie w ten sposób cudze skarby. Lubił pożerać ludzi, zwłaszcza młode kobiety. Smaug stał się postrachem okolicy i niósł ze sobą strach oraz terror.
Czyny Smauga spowodowały, że grupa krasnoludów pragnęła odzyskać Samotną Górę, odebrać swój skarb i zemścić się na Smaugu za dokonane przez niego zbrodnie. Śmierć smoka miała być wyrazem sprawiedliwości. Krasnoludom pomogli także ludzie z Miasta na Jeziorze, od lat prześladowani przez smoka i także kierujący się pragnieniem zemsty.
Do Smauga trzeba było mieć właściwe podejście. Smok był bardzo łasy na komplementy i pochwały i można było nieco go zmiękczyć, prawiąc mu je bez przerwy. Bilbo odkrył to szybko i przez to zaczął przymilać się do smoka. W ten sposób zauważył też jego słaby punkt, którym była pierś pozbawiona ochrony łuski. Smaug cieszył się komplementami i dzięki nim podjął szybko rozmowę z hobbitem. Był to pokaz jego pychy i buty, które miały ostatecznie doprowadzić do jego upadku. Wiedział jednak też, że jest bardzo groźny dla wszystkich mieszkańców Śródziemia. Był niepokonanym drapieżnikiem, który brał to, co chciał. Mało było śmiałków, którzy chcieliby się z nim zmierzyć w walce. Miał do dyspozycji skrzydła, ogień, kły i pazury, które czyniły Smauga niemal niepokonanym.
Ostatecznie Smaug zginął z powodu własnej pychy. W miejsce bez łuski trafił go strzałą Bard, co spowodowało, że ranny smok runął do jeziora i zginął, uwalniając w ten sposób wiele ludzi spod swojego terroru.