„Hobbit, czyli tam i z powrotem” to powieść autorstwa J. R. R. Tolkiena i opowiada ona historię wyprawy trzynastu krasnoludów i jednego hobbita do Samotnej Góry w celu odzyskania skarbu zagarniętego przez smoka Smauga. Krasnoludami dowodzi potomek dawnych królów krasnoludzkich, znany pod imieniem Thorin Dębowa Tarcza.
Charakterystyka Thorina Dębowej Tarczy
Thorin to krasnolud, który pochodzi ze szlacheckiego rodu. Wywodzi się on od samego króla, którym był jego ojciec, a wcześniej dziadek. Posiada zatem wiele charakterystycznych dla tej rasy cech. Thorin jest bardzo dumny, poważny i dostojny, jednak ma też wiele wad, takich jak chciwość, skąpstwo czy ogromny upór. Dla Thorina jego pochodzenie jest bardzo ważnym elementem jego tożsamości i szczyci się nim. Dba, by każdy, z kim rozmawia, miał świadomośc, od jakich wielkich krasnoludów Thorin się wywodzi.
Wygląd zewnętrzny Thorina jest dość charakterystyczny. Nosi błękitny płaszcz z kapturem. Thorin ma też wrażliwą stronę osobowości, którą pokazuje, gdy gra na swojej złotej harfie. W głębi duszy jest zatem artystą, a jego muzyka potrafi koić innych swoim brzmieniem. Świetnie przemawia, czym zachwyca nawet samego Gandalfa. Thorin ma wiele talentów, które często wykorzystuje.
Thorin wyróżnia się spośród towarzyszących krasnoludów. Jest bowiem od nich wyższy, bardziej umięśniony i potężniej zbudowany. Jego sylwetka od razu zwraca zatem uwagę. Dzierży władzę nad kompanią, ale jego wpływy opierają się raczej o sympatię innych krasnoludów do niego, niż na szacunku do autorytetu, jakim chciałby być dla innych. Nie jest on urodzonym liderem i nie do końca potrafi zarządzać grupą w trakcie wyprawy.
Motywacją działań Thorina związanych z wyprawą do Samotnej Góry, jest chęć odzyskania swojego dziedzictwa oraz ukryte w dawnej siedzibie krasnoludów złoto. Jednak jeszcze bardziej zależy mu na dokonaniu zemsty na Smaugu, który pozbawił go rodziny, przyjaciół i królestwa. Thorin pragnie przegnać smoka z góry i odzyskać to, co mu zabrano wiele lat wcześniej. To go motywowało do działania i pozwalało dalej walczyć, mimo trudności jakie napotkał na swojej drodze.
Thorin ulega przemianie na gorsze w trakcie opowieści. Na krasnoluda bardzo źle wpływa zdobyte złoto oraz próby odszukania Arcyklejnotu. W Thorinie budzą się wówczas wszystkie najgorsze cechy krasnoludów, takie jak chciwość i pazerność. Staje się podejrzliwy i paranoiczny, wszędzie widzi spiski i wymierzone w siebie zdrady, nie ma także zamiaru z nikim dzielić się zdobytym przez siebie skarbem – nawet z ludźmi, którzy przyczynili się do zabicia Smauga. Thorin w Samotnej Górze jest krasnoludem wyniosłym, bezczelnym i pozbawionym moralności. Zrobi wszystko, by chronić zdobyty skarb przed zagrożeniami, zarówno prawdziwymi, jak i urojonymi.
Zgubna pewność siebie Thorina sprowadza na niego wiele nieszczęść i naraża na niebezpieczeństwo życie jego towarzyszy. Thorin rzuca się na Bilba, podejrzewając, że hobbit go zdradził. O kłamstwa oskarżył także Gandalfa. Dopiero po dłuższej chwili zrozumiał, że jego szał i agresja nie były uzasadnione.
Krasnolud na początku także nie doceniał hobbita i głośno wyrażał wątpliwości pod jego adresem. Dopiero z czasem zrozumiał, że Bilbo jest cennym członkiem jego drużyny. Gdy ranny Thorin po Bitwie Pięciu Armii umierał, zrozumiał, że musi pogodzić się z Bilbem i prosić o jego przebaczenie, które od hobbita uzyskał. W samej bitwie Thorin wykazał się odwagą i doskonale dowodził powierzonymi mu siłami. Sprawiło to, że zyskał szacunek krasnoludów. Jego pogrzeb był bardzo uroczysty. Pochowano Thorina jako przywódcę, z Arcyklejnotem oraz jego mieczem.