„Z legend dawnego Egiptu” to utwór Bolesława Prusa, w którym autor zastosował kostium historyczny. Jego akcja osadzona jest właśnie w starożytnym Egipcie i przedstawia sytuację, w której wszyscy oczekują śmierci starego władcy, ale nieoczekiwanie umiera jego młody następca. W noweli występuje niewiele bohaterów, ale każdy z nich ma szczególne znaczenie dla akcji utworu i dla przedstawionego w noweli świata.
Ramzes to władający Egiptem stary faraon, dziadek Horusa. Jest jednym z głównych bohaterów utworu. Udało mu się dożyć do wieku stu lat, jednak jego wieloletnie rządy ostatecznie przerwała choroba. Gdy krajem zaczął rządzić jego następca, Horus, to wówczas w pełni można było ocenić rządy Ramzesa. Okazało się, że był on człowiekiem bardzo surowym, czy nawet wręcz okrutnym. Prowadził wojny, nie okazywał litości swoim wrogom i nie miał w sobie miłosierdzia nawet dla członków rodziny. Jednak jego działania sprawiły, że w czasie jego rządów Egipt znacznie się wzbogacił i stał się silnym państwem. Mimo to jego bliscy cierpieli z jego powodu srogie kary nawet za najmniejszą niesubordynację.
Horus to wnuk Ramzesa i jego następca. Różnił się od swojego dziadka, jak tylko było to możliwe. Horus został bowiem przedstawiony jako człowiek łagodny i wyrozumiały. Cechowała go wrażliwość, szlachetność oraz dobro. Ukształtowali go matka i nauczyciel, wpajając mu empatię i współczucie. Jednak nie okazał się tak dobrym władcą, jak jego dziadek. Traktował bowiem swoje rządy jako marzenie i ambicje do spełnienia, nie myślał za to o wzmocnieniu Egiptu. Zmarł w wieku zaledwie trzydziestu lat, co przerwało jego rządy i najprawdopodobniej uratowało kraj przed znacznym osłabieniem, jakie mógł sprowadzić na niego Horus i jego miękkie serce. Szlachetność nie szła zatem w parze z umiejętnościami potrzebnymi dobremu władcy. Najważniejsze było dla niego uwolnienie ukochanej, wezwanie z wygnania byłego nauczyciela oraz ponownie pochowanie matki.
Jetron był nauczycielem Horusa, który został wygnany przez Ramzesa i którego sam Horus przywrócił do łask. Jetron w swoim czasie uczył chłopca litości dla niewolników oraz miłowania pokoju, z czym Ramzes się nie zgadzał. Decyzja o jego powrocie była jednym z tych szlachetnych porywów serca, którym dawał się porwać Horus.
Lekarz to mądry i doświadczony medyk ze świątyni w Karnaku, który należał do bliskiego otoczenia faraona. Podał Ramzesowi lekarstwo, które mogło go uleczyć lub zabić. Od razu odgadł też, co było powodem śmierci Horusa.
Berenika to ukochana Horusa, którą Ramzes umieścił w więzieniu klasztornym. Po objęciu władzy młody Horus ma zamiar uwolnić kobietę, którą kocha. Berenika była dla Horusa ważniejsza niż cały kraj, poddani i ich dobro.
Zefora to matka Horusa. Ośmieliła się bronić niewolników, za co Ramzes po śmierci pochował ją wraz z nimi. Po objęciu władzy Horus postanowił ponownie wyprawić jej odpowiedni pogrzeb.
Dworzanin był człowiekiem z bliskiego otoczenia faraonów. Uważnie obserwował otaczające go miasto i opowiadał Horusowi o tym, jakie zmiany właśnie nadchodzą.
Kanclerz towarzyszył Horusowi do jego ostatnich chwil. Świetnie znał się na dworskich obyczajach i tradycjach, miał także świadomość obowiązujących na dworze reguł.