Henryk Sienkiewicz w swojej słynnej powieści pod tytułem „Quo vadis” zawarł wiele wątków. Akcja utworu dzieje się bowiem w starożytnym Rzymie, gdy imperium władał Neron, a w mieście zaczęli pojawiać się pierwsi chrześcijanie.
Róg obfitości to związek frazeologiczny, który ma swoje korzenie w mitologii greckiej. Oznacza zjawisko lub rzecz, które zapewniają dostatek i szczęśliwe, bogate życie. Mianem rogu obfitości określa się także śląskie i wielopolskie kolorowe tyty ze słodyczami, wręczane uczniom pierwszej klasy w dniu rozpoczęcia szkoły lub pasowania na ucznia. Czym był róg obfitości w micie o Zeusie i Amaltei?
Nić Ariadny to jeden z najlepiej znanych związków frazeologicznych, których historia sięga starożytności. Frazeologizm pochodzi z mitologii greckiej z mitu o Minotaurze. Używa się go, by opisać coś, co niespodziewanie pomaga wyjść z kłopotów i poradzić sobie z poważnymi problemami. Czym była mityczna nić Ariadny?
Symbole i alegorie w literaturze wpływają na wartość artystyczną dzieła i jednocześnie na sens całego utworu. Dzięki nim dzieło zyskuje dodatkową, niedosłowną warstwę, która zmienia znaczenie wiersza lub fragmentu prozy. Funkcje symbolu i alegorii są zatem podobne, jednak oba środki stylistyczne różnią się od siebie. Jakie są najważniejsze różnice między nimi?
Powstanie styczniowe wybuchło w roku 1863 i było narodowym zrywem zbrojnym wymierzonym w rosyjskiego zaborcę, który okupował wówczas tereny Polski. Powstańcami dowodził między innymi Romuald Traugutt, jednak okazało się ono skazane na porażkę. Konflikt zakończył się więc zwycięstwem Imperium Rosyjskiego, zaś sami powstańcy narażeni byli na liczne represje i kary ze strony zaborcy.
W powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowanej „Quo vadis” autor ukazał życie w antycznym Rzymie pod rządami cezara Nerona, kiedy to zaczęli się tam pojawiać pierwsi chrześcijanie i miały miejsce ich prześladowania. Sienkiewicz w związku z tym opisał wiele bohaterów z pierwszego i drugiego planu, którzy należeli do różnych środowisk, równolegle funkcjonujących w ówczesnym Rzymie.
Akcja powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowana „Quo vadis” rozgrywa się w antycznym Rzymie, którym w tamtym czasie rządził okrutny Neron. W związku z tym czytelnik może zapoznać się z codziennym życiem ówczesnych mieszkańców miasta, a nawet zobaczyć, jak wyglądało spędzanie czasu na dworze w otoczeniu samego cezara.
W powieści Henryka Sienkiewicza zatytułowanej „Quo vadis” można spotkać wielu bohaterów z pierwszego i drugiego czy nawet trzeciego planu. Właściwie wszystkie postaci cechują się pogłębionym charakterem, zarysowaną motywacją czy celem działania.
Sonety uznaje się za jedne z najbardziej wyrafinowanych utworów literackich. Zachowanie ich kompozycji wymaga od autora kunsztu i dokładnego przemyślenia treści. Z tego względu sonety tworzyli wybitni poeci, którzy często wydawali je w formie cyklów. Co wyróżnia sonety? Którzy poeci polscy specjalizowali się w ich pisaniu?
„Quo vadis” Henryka Sienkiewicza to powieść wielowątkowa osadzona w czasach istnienia antycznego Rzymu, którym rządził Neron. Pojawia się w niej wiele postaci z pierwszego i dalszego planu, a część z nich oparta jest o sylwetki naprawdę żyjących w tamtych czasach ludzi. Każdy z bohaterów ma pogłębiony charakter i własne motywacje, którymi się kieruje.
Jedną z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza wciąż pozostaje „Quo vadis”. Dzieło to opowiada wiele historii, a wszystkie rozgrywają się w antycznym Rzymie za czasów panowania w nim Nerona. Sienkiewicz prezentuje czytelnikom wiele wątków przeplatających się wzajemnie i mających tym samym wpływ na losy biorących w nich udział postaci.
W dramacie „Dziady” Adama Mickiewicza w trakcie sceny w salonie warszawskim jeden z bohaterów – Adolf – opowiada zgromadzonemu tam towarzystwu tragiczną historię niejakiego Cichowskiego. Jest ona przykładem tego, jak zaborca obchodził się ze swoimi politycznymi przeciwnikami i przekazana została w formie przestrogi i jako próba zwrócenia uwagi na istniejący problem.