Baśnie autorstwa Hansa Christiana Andersena cieszą się nieprzemijającą popularnością wśród czytelników na całym świecie, a ukazywane w nich wartości są ponadczasowe i uniwersalne. Jednym ze znanych dzieł Andersena jest “Stokrotka”. Opowiada ono o tym, że przyroda zasługuje na szacunek, a człowiek powinien o nią dbać.
Przy pewnej drodze rosła stokrotka. Stokrotka cieszyła się życiem i prostymi przyjemnościami, takimi jak słońce. Obok stokrotki znajdował się ogród z pięknymi kwiatami.
Każdy naród ma zarówno wady, jak i zalety. Tak jak wśród ludzi – nikt nie jest w pełni kryształowy, nawet na największych autorytetach można zauważyć jakieś rysy. To jednak rzecz naturalna. Najważniejsze to umieć pracować nad swoimi wadami i starać się je poprawić.
Sprawy ostateczne od tysięcy lat poruszają wyobraźnię artystów. Nie gaśnie w człowieku ciekawość, co do tego, co znajduje się po drugiej stronie śmierci. Wiele religii próbuje dać na to odpowiedź i zaspokoić nasze najbardziej podstawowe pragnienie sprawiedliwości, twierdząc, że uczciwi i dobrzy ludzie dostąpią zaszczytu pójścia do raju, a grzesznicy trafią do piekła, gdzie będą pokutować przez wieczność.
Jednym z najpopularniejszych twórców baśni na świecie wciąż pozostaje Hans Christian Andersen. Jego dzieła wciąż przyciągają kolejnych czytelników i zawierają proste, uniwersalne morały. Jednym z utworów cieszących się wciąż popularnością jest baśń “Słowik”. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1843. Opowiada o historii, która rozegrała się w Chinach, na cesarskim dworze.
Chiński cesarz mieszkał w pięknym pałacu otoczonym ogrodem. Za ogrodem rósł las, w którym mieszkał słowik, a jego śpiew wzbudzał zachwyt podróżnych. Cesarz dowiaduje się o słowiku z ksiąg i każe potwierdzić jego istnienie.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to polska poetka i dramatopisarka, żyjąca w latach 1891-1945. Ze względu na bliską relację ze skamandrytami, w jej twórczości zauważymy naleciałości charakterystycznych dla nich form i sposobów wyrażania w utworach, np. potocznego słownictwa, czyli tak zwany „język codzienności”. Takie słownictwo pojawia się między innymi w wierszu Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pod tytułem „Ciotki”.
Współczesna literatura oferuje czytelnikom różnorodność form narracyjnych oraz typów narratorów. Ta różnorodność pozwala na ciekawe eksperymenty z punktem widzenia i strukturą opowieści. W
Legenda to gatunek literacki, który jest często uważany za jeden z najstarszych rodzajów literatury. Jest to forma narracji, która składa się z opowieści o wielkich przygodach, cudownych postaciach i czynach, które miały miejsce w przeszłości. Legenda jest często mylona z mitem, ale istnieje kilka ważnych różnic między nimi. W tym artykule omówimy definicję legendy, jej cechy, różnice między legendą a mitami, rodzaje legend oraz przykłady legend.
Charles Perrault jest jednym ze znanych twórców baśni, które są czytane przez kolejne pokolenia także we współczesnych czasach. Jedno z jego dzieł to wyjątkowo okrutna opowieść zatytułowana “Sinobrody”. Opowiada ona o mężczyźnie, który mordował swoje żony. Uczy ona czytelnika o tym, że czasami należy powściągnąć swoją ciekawość, ponieważ może ona doprowadzić do zguby.
Pewien zamożny mężczyzna, Sinobrody, poszukuje żony. Sinobrody wzbudza niechęć swojego otoczenia.
Podmiot liryczny to osoba mówiąca w utworze poetyckim, która wyraża swoje uczucia, myśli, przeżycia lub poglądy. Podmiot liryczny nie jest tożsamy z autorem utworu, chociaż może się z nim pokrywać. Podmiot liryczny można rozpoznać po formie gramatycznej wypowiedzi (osobie i liczbie) oraz po środkach stylistycznych użytych przez poetę.