„Lament świętokrzyski” nieznanego autora, to pieśń religijna, która skupia się na przeżyciach Matki Boskiej. Utwór powstał w XV wieku i tuż obok ”Bogurodzicy”, stanowi przykład polskiej liryki średniowiecznej. Swój tytuł zawdzięcza temu, że jej tekst był spisany oraz przechowywany, przez jednego z zakonników, benedyktyńskiego klasztoru na Łysej Górze.
Od wielu lat w przestrzeni publicznej toczy się debata na temat terenów zielonych i dbania o nie. Pojawia się coraz więcej głosów odnośnie powiększania ilości zieleni w miastach oraz dbania o tę, która już się w nich znajduje.
Śmierć była szczególnie chętnie opisywana w dziełach z epoki romantyzmu, do tego stopnia, że stała się ona jedną z cech szczególnych przypisanych bohaterowi romantycznemu. Motyw ten szczyt swojej popularności przeżywał właśnie w romantyzmie.
Od zawsze na świecie istniało dobro i zło, które walczą ze sobą i wzajemnie się wykluczają. Wielokrotnie można mieć wrażenie, że częściej to zło triumfuje i przysłania sobą całe dobro, jakie istnieje. Zło jest bowiem bardziej widoczne i często przeraża swoim okrucieństwem.
Każdy człowiek musi dokonać w swoim życiu wielu wyborów, a następnie ponosi ich konsekwencje. Czasami są one dla niego korzystne, a czasami konieczne jest wzięcie na siebie odpowiedzialności za swoje błędy.
„Balladyna” Juliusza Słowackiego jest dramatem romantycznym i spełnia wiele cech tego gatunku, Między innymi jest to głęboka warstwa symboliczna, otwierająca przed czytelnikiem wiele dodatkowych, ale ukrytych na pierwszy rzut oka znaczeń.
Juliusz Słowacki w dramacie romantycznym „Balladyna” opisał historię kobiety, która chciała sięgnąć po władzę i próbowała zdobyć ją, uciekając się do straszliwych zbrodni. Zaczęła od zamordowania własnej siostry, która stała jej na drodze do zawarcia korzystnego małżeństwa.
Każdy dzień na zamku pana Kirkora zaczynał się podobnie. Wszyscy rano zaspani ruszali do swoich obowiązków i stopniowo kamienne mury napełniały się gwarem rozmów, skrzypieniem drewna, stukaniem utensyliów w kuchni, gdakaniem ptactwa czy też szelestem ubrań.
Jedną z najważniejszych polskich komedii jest „Zemsta”, której autorem jest Aleksander Fredro. Opublikowana została ona w toku 1834. W dziele tym Fredro zawarł wiele elementów komicznych, kryjących się w używanym przez bohaterów języku w czy w różnych sytuacjach, doprowadzających czytelnika do rozbawienia.
Komedia jest gatunkiem znanym ludzkości już od początku istnienia kultury i sztuki, który zmieniał się przez wieki, ale ostatecznie wciąż jest żywy i obecny także we współczesnych czasach. Jednym z najwybitniejszych dzieł polskiej literatury w tym gatunku jest „Zemsta” Aleksandra Fredry. Opowiada ona o losach sporu o zamek połączonych z historią miłosną.
W więzieniu Balladyna trafiła do celi z zupełnie obcym jej mężczyzną, który również czekał na wyrok. Tak samo jak ona miał być sądzony za morderstwo. Balladyna sądziła, że być może uda jej się nawiązać jakąś nić porozumienia z nim, jednak tamten uparcie milczał.
W swoim słynnym dramacie romantycznym pod tytułem „Balladyna” Juliusz Słowacki opowiedział okrutną historię bohaterki dążącej do spełnienia swojego celu za wszelką cenę. Oprócz niej w utworze pojawia się wiele postaci z dalszego planu, a wszystkie są w jakiś sposób powiązane z działaniami Balladyny. Każda z tych postaci ma własną historię oraz motywacje, jakie popychają ją do działania.