Szósty w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza to Bakczysaraj. Inspiracją do jego napisania było zwiedzanie ruin pałacu i meczetu w Bakczysaraju – dawnej stolicy chanów krymskich, miasta o bogatej historii kulturowej.
Bakczysaraj w nocy to siódmy w kolejności sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Jest on niejako kontynuacją poprzedniego sonetu zainspirowanego zwiedzaniem miasta przez autora, jednak tym razem dawna stolica chanów przedstawiona jest nocą. Chociaż lokalizacja się nie zmienia, to przedstawiony obraz Bakczysaraju jest całkowicie inny niż w poprzednim sonecie. Warto także zwrócić uwagę na opisowy charakter utworu – jest to odejście od typowej formy sonetu, niejedyne, jakie stosuje Mickiewicz w całym zbiorze.
Widok gór ze stepów Kozłowa to piąty w kolejności sonet znajdujący się w zbiorze Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Opisuje on najprawdopodobniej początki podróży autora z Kozłowa – miasta nad Morzem Czarnym – do położonego w Górach Krymskich Bakczysaraju po przerwanym rejsie morskim.
Burza to kolejny, czwarty sonet ze zbioru Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Został zainspirowany podróżą morską poety z Odessy na półwysep Krymski.
Żegluga to jeden z sonetów autorstwa Adama Mickiewicza znajdujących się w zbiorze Sonety Krymskie. Dzieło zostało napisane pod wpływem doświadczeń autora podczas jego rejsu z Odessy na półwysep Krymski.
Cisza morska (na wysokości Tarkantut) to pierwszy, po Stepach Akermańskich sonet z cyklu Sonety Krymskie autorstwa Adama Mickiewicza. Podtytuł nawiązuje do rejsu autora z Odessy na półwysep Krymski. Cisza morska uważana jest za jeden z trzech sonetów „marynistycznych” wśród zbioru Sonetów Krymskich powstałych w czasie podróży Mickiewicza po Krymie i okolicach.
Stepy Akermańskie autorstwa Adama Mickiewicza to jedno z najważniejszych dzieł autora. Otwiera ono cykl Sonetów Krymskich, które zostały zainspirowane podróżami Mickiewicza po Krymie. Pierwotnie sonet został opublikowany w 1825 roku. Z kontekstu historycznego wiemy, że utwór powstał, kiedy wieszcz przebywał na wygnaniu i nie mógł powrócić do ojczyzny. Stąd też z sonetu wypływa widoczna tęsknota za ukochaną Litwą, którą Adam Mickiewicz musiał opuścić na zawsze po procesie filomatów i filaretów.