Biblia jest najważniejszą księgą religii chrześcijańskiej, która zawiera najważniejsze zasady, którymi powinni kierować się jej wyznawcy. Biblia jest także uznawana za jedno z najważniejszych dzieł, które powstały w historii literatury światowej. Zawiera ona wiele historii i przypowieści, które przez lata zainspirowały autorów na całym świecie.
Mówi się, że zemsta najlepiej smakuje na zimno. Jest ona reakcją na doznane krzywdy, upokorzenia i zbrodnie. Ludzie dokonują jej pod wpływem silnych emocji lub z wyrachowaniem odkładają w czasie, by jak najlepiej przygotować zemstę i by była ona jak najbardziej bolesna.
Bohaterowie literaccy pod wieloma względami przypominają prawdziwych ludzi. Przede wszystkim łączy ich z nimi fakt przechodzenia prawdziwej, głębokiej przemiany wewnętrznej. Motyw ten pojawia się często w wielu dziełach na przestrzeni wieków. Takie postaci określa się jako bohaterów dynamicznych, czyli takich, którzy podlegają zmianom i często na końcu powieści nie są tą samą osobą, jaką czytelnik poznał na początku tekstu.
„Dziady” to jeden z najsłynniejszych utworów, które wyszły spod pióra Adama Mickiewicza. Jest to dramat podzielony na cztery części, z czego ostatnia ukazała się już po śmierci poety. Całość powstawała na przestrzeni wielu lat, od roku 1823, aż do roku 1860.
W trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza, które powstały w roku 1832 w Dreźnie, czytelnik ma do czynienia z przedstawieniem bohatera romantycznego, czyli Konrad (wcześniej znany jako Gustaw). Jest to postać wyjątkowa, wokół której rozgrywają się najważniejsze wydarzenia dramatu. Konrad przejawia cechy osobowości genialnej, jest patriotą i z jego pomocą autor przedstawia wiele ukrytych znaczeń i sensów. Konrad czasami bywa utożsamiany przez interpretatorów dzieła z samym Mickiewiczem.
Epoka romantyzmu to czasy wielkich dzieł wieszczów narodowych oraz skomplikowane kreacje bohaterów romantycznych, którzy wyrastali na gruncie tych trudnych czasów. Poeci tacy jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki niejednokrotnie pochylali się nad ważnymi dla narodu zagadnieniami, takimi jak na przykład odzyskanie przez Polskę niepodległości i oswobodzenie się z zaborów.
W „Dziadach” autorstwa Adama Mickiewicza jedną z najważniejszych postaci jest senator Nowosilcow – wysłannik cara na polskiej ziemi, kojarzony jako najbardziej negatywna postać całego dramatu. Nowosilcow ma zaprowadzić w Warszawie porządek na polecenie swojego władcy, dlatego nie wzbudza on pozytywnych uczuć wśród stykających się z nim Polaków.
Romantyzm to w Polsce epoka, w której autorzy niejednokrotnie próbowali kreować jednostki niejednoznaczne, postaci tajemnicze i skomplikowane, często wybitne i kreujące się na przywódców narodu. W tym przypadku często powiązane one były także z kwestią odzyskania przez Polskę niepodległości i walki z zaborcą.
Epoka romantyzmu w Polsce wiązała się przede wszystkim z zagadnieniami niepodległościowymi, walką o wolność czy też aspektami metafizycznymi, czego dowody można odnaleźć w wielu dziełach z tego okresu. Pojawiła się wówczas też specyficzna konstrukcja tak zwanego bohatera romantycznego, czyli człowieka ukształtowanego przez popularny wówczas światopogląd i wydarzenia polityczne, takie jak na przykład zabory Polski.