Epoka romantyzmu to czasy wielkich dzieł wieszczów narodowych oraz skomplikowane kreacje bohaterów romantycznych, którzy wyrastali na gruncie tych trudnych czasów. Poeci tacy jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki niejednokrotnie pochylali się nad ważnymi dla narodu zagadnieniami, takimi jak na przykład odzyskanie przez Polskę niepodległości i oswobodzenie się z zaborów. W związku z tym ich postaci były jednostkami często wybitnymi, zaangażowanymi w sprawy patriotyczne, walczący o swój naród i pochłoniętymi większymi sprawami. W związku z tym często zdarzało się też, że wielcy twórcy kreowali postaci samotne, wyobcowane, pozostające ze względu na swoje charaktery poza nawiasem społeczeństwa. Widać to na przykładzie między innymi Jacka Soplicy z „Pana Tadeusza”, Konrada z „Dziadów” czy też Kordiana z dramatu Słowackiego.
Jacek Soplica to postać z epopei narodowej „Pan Tadeusz” autorstwa Adama Mickiewicza. W młodości był znany w swojej okolicy jako człowiek porywczy, ale mimo to był popularnym sąsiadem. Pewnego dnia został jednak zawiódł go Stolnik Horeszka, który zdecydował się wybrać innego mężczyznę na męża swojej córki. Od tego czasu w Jacku gorzał gniew, co ostatecznie doprowadziło do tego, że Soplica zamordował Horeszkę i został uznany za sympatyka Rosjan. Spowodowało to konieczność jego ucieczki z kraju i pozostawienia tam całej rodziny, łącznie z małym synem. Jacek był więc człowiekiem samotnym, próbującym szukać odkupienia w innych krajach, odciętym od wszystkich bliskich mu osób, sam ze świadomością grzechu, który popełnił. Po powrocie do Polski musiał kryć się pod imieniem księdza Robaka i nawet jego brat i syn nie wiedzieli, kim naprawdę jest.
Konrad to kolejny samotny bohater Mickiewicza. Jest on postacią wybitną, człowiekiem stawiającym się niemal w jednym rzędzie ze Stwórcą, rzucającym mu wyzwanie i domagającym się oddania mu władzy nad rzędem dusz. Konrad nie jest zrozumiały przez innych, podczas gdy on sam doświadcza między innymi wizji. Bohater bierze na siebie odpowiedzialność za cierpienie całego narodu i staje się jego duchowym przewodnikiem. Ta pozycja z kolei sprawia, że jest on samotny i z nikim nie może dzielić swojego losu. Cierpi też z powodu nieszczęśliwej miłości, która wzmaga jego poczucie osamotnienia w codziennym życiu. Inni nie dorównują Konradowi, przez co jest on sam ze swoją misją.
Kordian to kolejny samotny bohater. Już w młodości przeżył samobójczą śmierć przyjaciela i odrzucenie jego uczucia przez starszą od niego Laurę. Towarzyszył mu jedynie sługa Grzegorz. Kordian jest samotny, czas spędza na rozmyślaniach, a potem w podróży, w której nikt mu nie towarzyszy. Bohater nie wierzy w dobro ludzi oraz w ich bezinteresowne uczucia, co wzmaga jego poczucie samotności i wyizolowania. Samotnie bierze też na siebie wielką misję zamordowania cara rosyjskiego.