Bohaterowie literaccy pod wieloma względami przypominają prawdziwych ludzi – tak samo spotykają ich niespodziewane sytuacje, doświadczają silnych uczuć, czasami ulegają swoim słabościom i tak samo przechodzą przemiany wewnętrzne.
Jedną z ważniejszych wartości w życiu wielu osób jest tradycja. Obyczaje są niezwykle istotne, stanowią często część czyjejś tożsamości, porządkują rytm dnia, tygodnia czy nawet roku. Obyczaje kształtowane są przez najróżniejsze czynniki, takie jak na przykład wierzenia, przyroda i jej wpływ na ludzkie życie, stanowią pokoleniowe doświadczenie i na przykład spajają życie rodziny czy lokalnej społeczności, a nawet całych narodów.
Pewnego dnia postanowiłam się przespacerować po lasach otaczających Soplicowo. Były one niezwykle piękne, bujne i kusiły wędrowca tajemniczymi ścieżkami, które wiły się w gąszczu zieleni, śpiewem ptaków, bujnym kwieciem i szmerem strumyczków.
Jacek Soplica jest głównym bohaterem epopei narodowej Adama Mickiewicza zatytułowanej „Pan Tadeusz” i wydanej po raz pierwszy w roku 1834. Jest to postać dynamiczna, przeszła bowiem przemianę i z nieszczęśliwego kochanka zmieniła się w bojownika o wolność zniewolonej ojczyzny. Dzieje Jacka Soplicy stanowią wyjątkowo dramatyczną opowieść, bohater popełnił bowiem w swoim życiu wiele błędów.
Każdy jest kowalem własnego losu – tak brzmi to popularne powiedzenie. Można je rozumieć w taki sposób, że człowiek jest w pełni odpowiedzialny za to jak wygląda jego życie, a co za tym idzie także za to, jaką jest osobą.
Nie ma człowieka, któremu nie zdarzyłoby się popełnić w życiu błędów. Czasami są one błahe, mało znaczące, ale bywa też tak, że potrafią one definitywnie zmienić kształt życia danej osoby. Ludzie często próbują naprawiać swoje błędy i niwelować ich skutki, pojawia się jednak pytanie, czy każdy z nich da się naprawić i odwrócić jego konsekwencje?
Gdzie jest zbrodnia, tam musi być też i kara, a jej kolejnym następstwem jest pokuta i zadośćuczynienie. Problem przebaczenia grzechów jest obecny w filozofii i w rozmaitych systemach religijnych od dawna.
Zgoda buduje, a niezgoda rujnuje – jest to znane hasło, o słuszności którego przekonał się zapewne każdy, kto uczestniczył w jakimś konflikcie. Podkreśla ono wartość porozumienia jako siły twórczej, dzięki której możliwe jest osiągnięcie spokoju i stabilizacji w życiu.
Filozof Leibniz stwierdził kiedyś, że człowiek żyje w najlepszym z możliwych światów. Dzieje się tak ponieważ, gdyby Bóg wiedział, że możliwe są lepsze rozwiązania, to z pewnością by z nich korzystał. Leibniz zajmował się w filozofii zagadnieniem teodycei, czyli próbą pogodzenia istnienia dobrego i miłosiernego Boga ze złem pojawiającym się na świecie.
Taniec najczęściej kojarzony jest z aktywnością fizyczną, rozrywką i radością, z muzyką i zabawą, której oddają się tańczący ludzie. Ma on jednak także głębsze znaczenie i w różnych kulturach odbierany jest inaczej. Taniec może wiązać się z tradycją i patriotyzmem, może być także symbolem władzy, znane są także tańce obrzędowe, powiązane z religią.
Los narodu żydowskiego jest losem trudnym, co zostało także uchwycone w literaturze. Historia Żydów jest także nierozłącznie spleciona z Polską, dlatego też motyw tego narodu często pojawia się w dziełach polskich autorów, zajmuje w nich wiele miejsca, a bohaterowie żydowskiego pochodzenia mają tam swoją liczną reprezentację.
Jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu człowieka może być przebaczenie innym krzywd, które się od nich doznało. Przebaczenie wymaga silnej woli i charakteru, a czasami w życiu pojawiają się takie wydarzenia, których nie da się wybaczyć i zapomnieć. Przebaczenie stało się jednym z ważniejszych motywów literackich, obecnych w dziełach już od czasów starożytnych.