Dziady cz. III – opracowanie

Konrad (Dziady cz. III) – charakterystyka

W trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza, które powstały w roku 1832 w Dreźnie, czytelnik ma do czynienia z przedstawieniem bohatera romantycznego, czyli Konrad (wcześniej znany jako Gustaw). Jest to postać wyjątkowa, wokół której rozgrywają się najważniejsze wydarzenia dramatu. Konrad przejawia cechy osobowości genialnej, jest patriotą i z jego pomocą autor przedstawia wiele ukrytych znaczeń i sensów. Konrad czasami bywa utożsamiany przez interpretatorów dzieła z samym Mickiewiczem.

Jacek Soplica, Konrad, Kordian – ludzie samotni

Epoka romantyzmu to czasy wielkich dzieł wieszczów narodowych oraz skomplikowane kreacje bohaterów romantycznych, którzy wyrastali na gruncie tych trudnych czasów. Poeci tacy jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki niejednokrotnie pochylali się nad ważnymi dla narodu zagadnieniami, takimi jak na przykład odzyskanie przez Polskę niepodległości i oswobodzenie się z zaborów.

Senator Nowosilcow – charakterystyka

W „Dziadach” autorstwa Adama Mickiewicza jedną z najważniejszych postaci jest senator Nowosilcow – wysłannik cara na polskiej ziemi, kojarzony jako najbardziej negatywna postać całego dramatu. Nowosilcow ma zaprowadzić w Warszawie porządek na polecenie swojego władcy, dlatego nie wzbudza on pozytywnych uczuć wśród stykających się z nim Polaków.

Kordian i Konrad – dwaj bohaterowie romantyczni – różni czy podobni

Epoka romantyzmu w Polsce wiązała się przede wszystkim z zagadnieniami niepodległościowymi, walką o wolność czy też aspektami metafizycznymi, czego dowody można odnaleźć w wielu dziełach z tego okresu. Pojawiła się wówczas też specyficzna konstrukcja tak zwanego bohatera romantycznego, czyli człowieka ukształtowanego przez popularny wówczas światopogląd i wydarzenia polityczne, takie jak na przykład zabory Polski.