W powieści „Dżuma” autorstwa Alberta Camusa pojawia się wielu bohaterów, którzy zmagają się z przerażającą epidemią w Oranie na swój sposób. Na losy głównych bohaterów często istotny wpływ mają postaci z dalszego planu. Jedną z takich osób jest pojawiający się epizodycznie stary astmatyk, który daje wszystkim przykład nonkonformizmu i pokazuje, jak nie porzucać swoich wartości.
Albert Camus w powieści „Dżuma” ukazał wiele ludzkich postaw, jakie można przyjąć w obliczu zagrożenia. Oprócz głównych postaci opisał także wielu bohaterów z dalszego planu, którzy mieli wpływ na opisywane przez niego wydarzenia. Jedną z takich osób była żona doktora Rieux.
W powieści zatytułowanej „Dżuma” Albert Camus przybliżył losy miasta Oran, które nawiedziła epidemia tytułowej choroby. Zamknięci w nim zostali w związku z tym liczni mieszkańcy, którzy różnie reagowali na pojawienie się dżumy. Jedną z nich był sędzia Othon, który pod wpływem tych wydarzeń doświadczył zmiany.
Albert Camus jest autorem jednej z powieści klasyki światowej, która zatytułowana jest „Dżuma”. Pisarz stworzył w niej obraz niewielkiej miejscowości Oran, która zaczyna być gnębiona przez epidemię tytułowej dżumy. Autor opisuje reakcje mieszkańców miasta na odizolowanie od reszty świata i na nieustanną groźbę śmierci, jaką przyniosła ze sobą ta choroba. Jednym z głównych bohaterów dzieła jest doktor Bernard Rieux.
Zło i jego natura od zawsze intryguje człowieka. Filozofowie i autorzy próbują dociec, jaka jest jego prawdziwa natura, skąd ono wynika i czy człowiek jest z istoty dobry czy zły. W historii swojej cywilizacji człowiek może poszczycić się zarówno wspaniałymi, szlachetnymi dokonaniami, jak i tymi złymi, okrutnymi i przerażającymi.
Od dawna wiadomo, że człowiek w zbiorowości zachowuje się zupełnie inaczej niż jako jednostka. Szczególnie uwidacznia się to w sytuacji zagrożenia, gdzie pewne reakcje, takie jak panika, potrafią się równocześnie udzielić całemu tłumowi.
Na co dzień ludzie spotykają się w swoim życiu z różnymi katastrofami i dramatycznymi wydarzeniami. Takie sytuacje sprawiają, że zachowują się Prowokuje to także artystów do ponownego rozważenia na temat natury zła i jego obecności w świecie i w ludziach. Przykładem tego typu rozważań jest wydana w 1947 powieść Alberta Camusa pod tytułem “Dżuma”.
Człowiek doświadcza w swoim życiu wielu trudności. Niektóre udaje się dość łatwo pokonać, inne sprawiają dużo problemów. Czasami okoliczności stają się na tyle ciężkie, że można mówić o warunkach ekstremalnych. Są to na pewno chwile związane z zagrożeniem życia lub zdrowia osoby, lub jej najbliższych.
Szczęście jest fundamentem dobrego samopoczucia człowieka. Wpływa na dobrostan psychiczny oraz pośrednio jego fizjologię. Źródła tego uczucia można doszukiwać się w wielu czynnikach, w zależności od preferencji. Tak samo, jak szczęście może dawać pyszne jedzenie, spotkanie z bliskimi czy oglądanie filmu, tak samo dla kogoś innego pomoc innej osobie również może dawać poczucie radości i spełnienia.
“Dżuma” to powieść stworzona przez Alberta Camusa i wydana w roku 1947 w Paryżu. Jest to utwór paraboliczny i swoją konstrukcją przypomina biblijne przypowieści. Opowiada ona o epidemii dżumy, która miała miejsce w Oranie.