Andrzej Stasiuk to autor zbioru opowiadań zatytułowanych „Opowieści galicyjskie” opublikowanych w roku 1995. Był to jego debiut na rynku wydawniczym. Mieści się w nich tekst znany jako „Miejsce”. Głównym tematem tego opowiadania są refleksje nad czasem i jego przemijaniem. Świadectwem zmian wywołanych jego upływem miała być cerkiew i miejsce, w którym ona stała.
W czasie II wojny światowej cała Polska została dotknięta prawdziwą katastrofą. Z jednej strony okupowali ją naziści, z drugiej zaś, po kilkunastu dniach, najechali ją żołnierze Armii Czerwonej. Inwazja radziecka w szczególności okazała się dotkliwa dla terenów znanych przed wojną jako Kresy Wschodnie. Kiedyś wyznaczały one wschodnią granicę Polski, dziś należą do takich państw jak Litwa, Białoruś oraz Ukraina.
Przeszłość jest czymś, co bardzo często kształtuje człowieka. Przebyte wydarzenia mają bowiem na niego ogromny wpływ i sprawiają, że przyjmuje on konkretne postawy w swoim życiu, podejmuje kolejne decyzje czy też wyznaje określone wartości. Miejscem, w którym kryje się przeszłość i wspomnienia o niej, jest pamięć.
Ludzie przywiązują się do miejsc i wiążą z nimi swoje życie. Zakładają tam rodziny, budują społeczności, prowadzą życie kulturalne i bawią się z innymi członkami swoich społeczności. Wybrane miejsca potrafią także pozostać w ludzkiej pamięci przez długi czas, nawet gdy przestają istnieć w rzeczywistości. We wspomnieniach miejsca te wciąż są żywe, funkcjonują i można do nich wrócić w każdej chwili.
„Miejsce” to jedno z opowiadań autorstwa Andrzeja Stasiuka, które znalazło się w zbiorze z roku 1995 zatytułowanym „Opowieści galicyjskie”. Narrator tego tekstu przybliża czytelnikowi losy zniszczonej cerkwi, niegdyś skupiającej wokół siebie wspólnotę, a po której został już tylko pusty plac.
„Miejsce” Andrzeja Stasiuka jest opowiadaniem pochodzącym z tomu „Opowieści galicyjskie” z roku 1995. W tym utworze autor przybliża losy zlikwidowanej i przeniesionej do muzeum cerkwi. Snuje refleksje dotyczące jej powstania i wyglądu, a wszystko to stojąc na pustym placu, który po niej pozostał.
„Lecz miejsca nie można przenieść. Miejsce nie ma wymiarów. Jest punktem i nieuchwytną przestrzenią. Dlatego wciąż nie mam pewności, czy rzeczywiście ją zabrano” – tak brzmi pointa opowiadania „Miejsce” autorstwa Andrzeja Stasiuka ze zbioru „Opowieści galicyjskie”.
Wizyta narratora w opustoszałym miejscu. Pytanie turysty o to, co kiedyś się na nim znajdowało. Narrator zaczyna snuć wspomnienia o cerkwi zabranej do muzeum.