Gdy nie ma się wobec kogoś dobrych intencji, często mu się życzy, by żył w ciekawych czasach. Prawda jest jednak taka, że świat zawsze jest niestały i niespokojny, a społeczeństwo nieustannie mierzy się z różnego rodzaju wydarzeniami historycznymi, konfliktami czy katastrofami.
„Granice mojego języka wskazują granice mojego świata” – powiedział pewnego razu Ludwig Wittgenstein, a cytat ten wskazuje, jak ważną rolę pełni język w kształtowaniu otaczającej człowieka rzeczywistości.
Stanisław Barańczak to polski poeta, tłumacz literatury angielskiej i krytyk, który żył na przełomie XX i XXI wieku, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. O poezji mówił że powinna być „Krytycyzmem. Demaskatorstwem. Powinna być tym wszystkim, aż do chwili, gdy z tej Ziemi zniknie ostatnie kłamstwo, ostatnia demagogia i ostatni akt przemocy”.
Stanisław Barańczak to polski poeta oraz krytyk literacki. Zaliczany do czołowych przedstawicieli Nowej Fali – grupy literackiej działającej w Polsce, w latach 1968-1976. Poezja Barańczaka często otrzymuje miano poezji upolitycznionej.
