Wisława Szymborska to niezwykle znana poetka, nie tylko w Polsce, ale również za granicą. W 1996 roku zdobyła nawet Literacką Nagrodę Nobla. Często podejmowała tematy przyziemne, ale przedstawione w wyjątkowy sposób. Chociaż nie używa skomplikowanej formy, ani trudno zrozumiałych słów, to skłania do refleksji i zachwyca.
Ludzie często żyją marzeniami, w których kreują idealne życie oraz perfekcyjny świat, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Takie kreacje zwane są utopią, czyli przedstawieniem idealnego systemu, w którym wszyscy żyją zgodnie ze szlachetnymi ideałami.
Wiersz „Monolog dla Kasandry” ukazał się w ramach tomiku poezji „Sto pociech”, wydanego w 1967 roku przez Wisławę Szymborską. Utwór był inspirowany postacią wieszczki Kasandry, której dar jasnowidzenia został nadany i jednocześnie przeklęty przez boga piękna i sztuki – Apolla.
Tekst Mieczysława Jastruna zatytułowany “Walka o słowo” stara się określić, jak tytułowe słowo funkcjonuje we współczesnym świecie, jakie funkcje spełnia i wreszcie w jaki sposób wpływa ono na sztukę i literaturę, której budulcem wszak jest.
Wisława Szymborska jest polską poetką i eseistką, nagrodzoną Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w roku 1996, za całokształt działalności twórczej.
Każdy wiek w dziejach ludzkości zapisał się na kartach historii w odrębny sposób. Gdy mamy do czynienia z końcem pewnego okresu odczuwamy chęć podsumowania, opisania minionych wydarzeń, po to by móc zacząć na nowo kolejny etap. Wisława Szymborska w utworze „Schyłek wieku” próbuje dokonać właśnie takiego swoistego zamknięcia stulecia.
„Portret kobiecy” to utwór Wisławy Szymborskiej, który został wydany w zbiorze „Wielka liczba” w 1976 roku. Wiersz przedstawia złożoną naturę kobiet, a poetka stara się wyjaśnić i opisać role, jakie kobiety pełnią w społeczeństwie. Jest to zadanie bardzo trudne, wręcz niemożliwe w tak krótkiej i zwięzłej formie, jaką jest wiersz.
Utwór polskiej noblistki Wisławy Szymborskiej „Cebula” iskrzy błyskotliwą ironią, jak wiele innych jej dzieł. Wiersz pochodzi z tomiku „Wielka liczba” z 1976 roku. Poetka była w owym czasie zafascynowana wplataniem do tematów poetyckich motywów biologicznych. „Cebula” jest również polemiką z twórczością charakterystyczną dla międzywojennego witalizmu, którego tematyka oscylowała wokół doskonałości ludzkiego ciała.