Utwór Możliwości traktuje o posiadaniu własnego zdania wobec spraw błahych, a także poważniejszych. Z takim podejściem do rzeczywistości mierzy się każdy człowiek, a wszystkie sytuacje wymagające wyboru, wrabiają jego system wartości.
Śmierć jest czymś, co czeka każdą żywą istotę, zarówno człowieka, jak i zwierzęta i rośliny. Jest też jednym z najbardziej frapujących ludzkość zjawisk, ponieważ jak do tej pory nie uzyskała ona odpowiedzi, co dzieje się z człowiekiem po przekroczeniu tej ostatniej granicy. Rozważania te pojawiają się w każdej religii na całym świecie.
Exegi monumentum to łacińska sentencja, pierwszy wers słynnej ody Horacego. Oznacza dosłownie „stawiam sobie pomnik (trwalszy niż ze spiżu)”. W poezji wyraża on przeświadczenie o nieśmiertelności sławy poety, zdolnej do osiągnięcia poprzez dzieło literackie. Na przestrzeni wieków motyw ten wykorzystywany był przez wielu twórców. Inspirował, podlegał różnej interpretacji, w XX wieku zaś podjęto z nim pewną polemikę. Poniżej kilka przykładów dzieł, zawierających ten motyw literacki.
Wisława Szymborska jest jedną z najwybitniejszych polskich poetek. Zdobyła literacką Nagrodę Nobla i wiele innych prestiżowych nagród. Jej wiersze są przystępne językowo, a zarazem niezwykle twórcze i inspirujące. Dotykają głównie tematyki ludzkiej egzystencji, przemijania, zjawisk dotyczących każdego z nas. Sięgała po tematykę bliską sercu i związaną z ludzką naturą. Wiersz Wisławy Szymborskiej „Życie na poczekaniu” pochodzi z tomu „Wielka liczba” z 1976 r.
Wisława Szymborska to jedna z najpopularniejszych poetek w historii polski. To jedna z dwóch Polek (obok Olgi Tokarczuk), która zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literackiej. Utwory Szymborskiej w dość przystępny, nieskomplikowany językowo i dosadny sposób opisuje istotę przemijania, różnych emocji i zjawisk, które pojawiają się w życiu każdego z nas. Kilka swoich wierszy poświęca tematyce tworzenia wierszy, pasji. Jeden z nich nosi tytuł „Pomysł”.
Wisława Szymborska jest jedną z najwybitniejszych przedstawicielek polskiej poezji przełomu XX i XXI wieku. To laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym literackiej Nagrody Nobla. W lekki i swobodny sposób porusza tematy trudne, egzystencjonalne, np. przemijanie, sens istnienia, tęsknota, itp. Refleksję i intelektualizm ukryte w prostych słowach i przystępnym języku, znajdziemy również w wierszu jej autorstwa pod tytułem „Muzeum”.
Wisława Szymborska jest jedną z najwybitniejszych polskich poetek. Świadczy o tym zdobycie mnóstwa nagród, w tym Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jej twórczość sięga po tematy bliskie sercu człowieka, a są nimi przemijanie, zjawiska społeczne, chwilowość, ulotność i godzenie się z zasadami rządzącymi światem. Jednym z takim utworów z pewnością jest wiersz „ABC”, pochodzący z tomu „Dwukropek” (2005 rok).
Wisława Szymborska jest polską laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, w 1996 roku. Założyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Tworzyła wybitne utwory, z których większość jest dziś bardzo znana. Jednym z nich, jest wiersz „Kot w pustym mieszkaniu”, poruszający tematykę przemijania, co często miało miejsce w poezji Pani Szymborskiej.
Paradoks życia, ulotność chwil, refleksje nad rzeczywistością – to jedne z tematów poruszanych w utworach polskiej noblistki Wisławy Szymborskiej. Wiersz „Kałuża” pochodzi z tomiku „Chwila”. Ujęto w nim obawy dziecka i strach wywołany wybujałą fantazją, widziany z perspektywy osoby dorosłej, racjonalnej. Autorka wiersza potrafi w bardzo subtelny, prosty sposób przedstawić ludzkie rozważania i prawdy życiowe.
Motyw snu jest bardzo popularny i powszechny w literaturze każdej epoki. Przedstawiany jest jednak na wiele różnych sposobów. Czasem to magiczna granica między światem żywych i umarłych, strefą życia realnego i marzeń.
Wisława Szymborska to poetka ciesząca się ogromnym uznaniem zarówno ze strony krytyków, jak i czytelników. Polska laureatka Nagrody Nobla za całokształt twórczości. W swych utworach często porusza tematykę refleksyjną o przemijalności, ludzkiej naturze, życiu i miłości. Wiersz „ W zatrzęsieniu” to jeden z tych utworów, które skłaniają do przemyśleń nad istnieniem, bytnością.
Wisława Szymborska należy do grona najpopularniejszych polskich literatów. Była laureatką Nagrody Nobla w 1996 roku. Tworzyła wybitne i bardzo znane dziś utwory. „Radość pisania” z tomiku „Sto pociech”, jest wierszem autotematycznym, ponieważ autorka opowiada w nim o swoim podejściu do twórczości.