„Chłopcy z Placu Broni” to znana powieść węgierskiego autora Ferenca Molnára. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1906. Dzieło opisuje losy grupki chłopców, którzy walczą o swój ulubiony plac do zabaw z grupą innych dzieci. Jest to konflikt między chłopcami z Placu Broni a Czerwonymi Koszulami. W powieści tej czytelnik może poznać wielu bohaterów, takich jak przywódca chłopców z Placu Broni, czyli Janosz Boka, ale główną postacią jest najmłodszy z chłopców, czyli Erno Nemeczek.
Charakterystyka Nemeczka
Nemeczek był synem ubogiego krawca, a jego matka zajmowała się domem. Chłopiec miał jedenaście lat i na co dzień uczęszczał do czwartej klasy w szkole podstawowej. Mieszkał na parterze kamienicy przy ulicy Rakos. W grupie chłopców Nemeczek był najmłodszy i najsłabszy, był także jedynym szeregowym, co oznaczało, że miał najniższą rangę wojskową. Charakteryzował się wątłą budową i często płakał, gdy działo się coś złego. Nemeczek był więc bardzo wrażliwym dzieckiem, jednak bardzo często narażało go to na docinki ze strony kolegów, którzy traktowali go trochę jak ofiarę. Nemeczek nie mógł sobie pozwolić na żaden błąd i musiał pozostać posłuszny wobec starszych chłopców. Dlatego tego ważną dla niego sytuacją była ta, gdy to Janosz Boka został ukarany za pozostawienie otwartej furtki. Jest to dla niego znak, że jeszcze jest gdzieś sprawiedliwość. Nie tylko koledzy wykorzystują słabość Nemeczka – robią to także chłopcy z wrogiej grupy czerwonych koszul.
Nemeczek zdecydowanie jest niesprawiedliwie oceniany przez swoich kolegów, podczas gdy charakteryzuje się on samozaparciem, odwagą i siłą woli. Dla tytułowego Placu Broni chłopiec byłby w stanie poświęcić naprawdę wiele. Jednak jest on wciąż pomijany, ma najniższy stopień i czasami zastanawia się, czemu starsi chłopcy pozwalają mu się ze sobą kolegować. Jest on także wobec nich bezsilny i nie jest w stanie się im postawić i walczyć o swoje. Nemeczka dręczył żal i poczucie niesprawiedliwości, że nie jest w stanie awansować w strukturze grupy. Było to dowiem bardzo ważne i chłopiec potrzebował poczucia akceptacji ze strony rówieśników. Podporządkowywał się także silniejszym osobom. Nawet będąc sekretarzem Związku Kitowców Nemeczek nie cieszył się odpowiednim szacunkiem. Po prostu nie był poważany przez swoich rówieśników. Jednak Nemeczek robił wiele, by związek przetrwał i wydrapywał kit nawet wbrew zakazowi nauczyciela. Potrafił więc wykazać się odwagą, gdy było to konieczne. Jednak koledzy nie podzielają zaangażowania Nemeczka, który stara się robić wszystko, co tylko jest dla niego możliwe.
Można wręcz powiedzieć, że koledzy nie szanują Nemeczka – uważają go za chłopca strachliwego, słabego i tchórzliwego, nie widząc, jak bardzo stara się on, by mieli o nim wręcz przeciwne zdanie. By zapracować sobie na lepszą opinię, Nemeczek jest zdolny do poświęcenia się. Pewnego razu wyruszył do Ogrodu Botanicznego razem z Boką i odkryli zdradę Gereba, co sprawiło, że między nimi narodziła się przyjaźń. Nemeczek dokonywał też takich heroicznych jak na niego czynów jak samotne zakradnięcie się na spotkanie Czerwonych Koszul lub kradzież chorągiewki przechwyconej wcześniej przez Acza. W trakcie ucieczki z Ogrodu Botanicznego Nemeczek kilkukrotnie zanurza się w stawie z zimną wodą, co sprawia, że choruje na zapalenie płuc. W wyniku tych wydarzeń chłopiec umiera, oddając życie za ukochany Plac Broni. Okazuje się więc, że dla najważniejszych rzeczy Nemeczek był w stanie poświęcić wszystko.
Nemeczek był więc, wbrew pozorom, bardzo odważnym, honorowym i szlachetnym chłopcem. Nie wahał się nawet przez chwilę, gdy miał walczyć o istotne dla siebie rzeczy, jak Plac Broni czy uznanie kolegów. Nemeczek jest więc bardzo pozytywną postacią, jednak jego losy są smutne. Niedoceniany i często odtrącany chłopiec ostatecznie zmarł, poświęcając swoje jedenastoletnie życie dla kolegów i miejsca swoich zabaw.