„Chłopcy z Placu Broni” to znana powieść stworzona przez węgierskiego twórcę, Ferenca Molnára. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1906. Opowiada ona o dwóch grupach chłopców, którzy między sobą toczą spór o miejsce zwane właśnie Placem Broni. W dziele tym spotkać można wielu różnych bohaterów o odmiennych interesach i charakterach. Jedną z postaci istotnych dla fabuły jest Deżo Gereb. Jest on postacią wyjątkowo niejednoznaczną.
Charakterystyka Gereba
Gereb przynależał do grupy chłopców z Placu Broni, walczących z Czerwonymi Koszulami. Nieoficjalnie rywalizuje on z Janoszem Boką o przywództwo nad swoimi rówieśnikami. Gereb pochodzi z bogatej rodziny, w której ojciec troszczy się o reputację syna. Znajduje się on więc w zupełnie innej sytuacji niż Nemeczek. Gereb zazdrościł Boce jego autorytetu i sądził, że sam lepiej rządziłby grupą chłopców. Zazdrość trawiła więc Gereba i mogła ona być motywacją wielu jego późniejszych wyborów. Gereb zdradza bowiem swoich kolegów i przyłącza się do Czerwonych Koszul. Przed ostateczną bitwą jednak zaczyna rozumieć swój błąd i wraca do chłopców z Placu Broni. Gdy ojciec Gereba dowiaduje się o jego zdradzie, przychodzi na plac, próbując dowiedzieć się prawdy. Koledzy jednak chronią Gereba, mimo jego zdrady i nie informują o niej ojca chłopca. Gereb obawiał się otwartej konfrontacji, próbował więc uciekać się do podstępów i intryg, co świadczy negatywnie o jego charakterze.
W pewnym momencie Gereb dostaje za dobre zachowanie swoją wymarzoną książkę, czyli „Tajemnicą wyspę” Juliusza Verne’a. Zdaje sobie jednak sprawę z tego, jak postąpił, oddaje więc powieść Nemeczkowi. Gereb jest więc dzieckiem zdolnym do refleksji i świadomym swoich błędów. Odczuwa też bardzo wiele intensywnych emocji, takich jak złość, zazdrość czy rozgoryczenie. Czasami to one rządzą jego zachowaniem. To chłopiec gwałtowny, buntujący się wobec autorytetu kolegi, jakim jest Janosz Boka, przewodzący grupie rówieśników. Stara się sprawiać wrażenie silnej osoby, ale jednocześnie jest słaby i ulega wpływom. Był także zdolny do zdradzenia kolegów, jeśli widział w tym osobiste korzyści. Jego czyn najprawdopodobniej motywowany jest zazdrością o Bokę i jego pozycję.
Deżo zrehabilitował się w oczach kolegów dopiero po bitwie z Czerwonymi Koszulami, w trakcie której wykazał się męstwem. Wcześniej długo zabiegał u Boki o możliwość powrotu do kolegów, przystał nawet na degradację do stopnia szeregowca, by tylko móc znowu znaleźć się po właściwej stronie. Dla rzeczy ważnych Gereb poświęcił więc własną ambicję. Mogło być to dla niego trudne, zważywszy na to, że wcześniej marzył o zostaniu przywódcą. Wziął jednak na siebie odpowiedzialność za popełnione błędy i uczciwie odpokutował popełnione grzechy w walce. Dzięki temu zapracował w oczach Boki na ponowny awans w hierarchii.
Chłopiec jest więc bardzo niejednoznaczną postacią, która ciężko jest określić jako pozytywną lub negatywną. Ma wiele mocnych i słabych stron, które nieustannie toczą w nim walkę. Gereb jest z pewnością ambitny i porywczy, jednak okazuje się, że potrafi przyznać się do błędu i porzucić swoje cele i ambicje, by naprawić fatalne skutki własnych pomyłek. Jest on postacią dynamiczną, rozwijającą się w trakcie trwania powieści.