Ironia i groteskowość
Podmiot liryczny wyraża się o uczestnikach obserwowanej sytuacji, w sposób ironiczny, groteskowy. Stawia się ponad rozszalały tłum. Zachowuje się jak mędrzec, nauczyciel, obserwujący z pogardą poczynania upadłych ludzi. Stosunek wiąże się dla niego z chorobami wenerycznymi, kobiecy urok z manipulacją, zaś młodość z płodnością i rozrodem.
Podsumowanie
Bez wątpienia utwór „ Wiosna” Juliana Tuwima mógł wzbudzać kontrowersje i wzburzenie wśród społeczności początku XX wieku. Wiersz obnaża instynkty drzemiące w człowieku, ale robi to w sposób wulgarny i dosadny. Sytuacja została wyolbrzymiona i opisana z nutą groteski, aby zwrócić uwagę na postawę podmiotu lirycznego, który czuje się „ponad to”, jest obserwatorem, stoi z boku tego co się dzieje. Możemy mniemać, że za osobą mówiąca w wierszu kryje się Julian Tuwim, autor, pozostający w niezgodzie do zatracania zasad moralnych wśród ludzi w swoim otoczeniu. Wiersz jest pewnego rodzaju „ terapią szokową dla ówczesnego czytelnika.