By dostać się do Hadesu trzeba było przebyć rzekę Styks, oddzielającą świat żywych od świata umarłych. Przez tę rzekę mógł przeprowadzić duszę tylko przewoźnik Charon, jednak trzeba było za taką usługę zapłacić, dlatego Grecy chowali zmarłych z monetami leżącymi na powiekach. Całego Hadesu strzegł natomiast Cerber – ogromny pies o trzech głowach i ogonie węża. Stał on przy bramach do Krainy Umarłych.
Kiedyś piekło służyło różnym religiom do zastraszania niewykształconych społeczeństw, by łatwiej było nimi manipulować. Człowiek z natury rzeczy nie chce cierpieć przez wieczność, więc zrobi wszystko, by po śmierci nie okazało się, ze trafi właśnie do piekła. W dzisiejszych czasach taka wizja znacznie osłabła i straciła na znaczeniu. Ciekawe jest jednak nadal badanie tego, jak wizja piekła ewoluowała przez wieki i jaką formę w różnych mitologiach przybierała ta kraina wiecznego cierpienia i siedziba największego przedstawiciela Zła – samego Szatana.
