Cierpienie jest czymś, z czym w swoim życiu spotyka się każdy człowiek. Jest więc wszechobecne i nieuniknione. Często wiąże się ono z konkretnymi wydarzeniami, takimi jak na przykład spotykające człowieka nieszczęścia.
Tam gdzie jest wina, musi być też i kara. Jest to prawda znana w praktycznie w każdej kulturze. Każda z nich pewne czyny określa jako niewłaściwe i stosuje wobec nich ustalone wcześniej kary. Jest to oczywiste, podobnie jak fakt, że zawsze pewna grupa osób będzie próbowała kary za swoje czyny uniknąć.
Jedną z najważniejszych osób w życiu każdego człowieka jest jego matka. Towarzyszy ona każdemu od pierwszych chwil jego życia, opiekuje się nim i troszczy się o swoje dziecko już do końca swojego życia. Zdarza się też jednak tak, że relacja z matką wygląda zupełnie inaczej i nie jest dla danej osoby źródłem siły, tylko cierpienia.
Jednym z najstarszych motywów w literaturze, który towarzyszy ludzkości od zawsze, jest popełniona zbrodnia i związana z nią kara. Każda kultura inaczej definiuje to, co uważa za zbrodnię i za karę, jednak konieczność poniesienia konsekwencji swoich czynów jest obecna chyba w każdej z nich.
Każdy wybór ma swoje konsekwencje, o czym przekonują się w pewnym momencie swojego życia wszyscy. Czasami są to konsekwencje dobre, a czasami potrafią złamać człowieka i zniszczyć jego życie. Zdarza się, że człowiek podejmuje daną decyzję, będąc w pełni świadomym, co go czeka, a innym razem pozornie błahe wybory przynoszą ze sobą skutki, których nikt nie był w stanie sobie wyobrazić.
Literatura romantyzmu czerpała wiele inspiracji z ludowych opowieści i z folkloru. Dlatego w dziełach tamtej epoki często pojawiały się wątki baśniowe i fantastyczne, a także nawiązania do wierzeń ludowych różnego rodzaju.
Każdy w pewnym momencie ma przemyślenia, które dotyczą kwestii losu, przeznaczenia, itd. Czasem wyobrażamy sobie, że naszym życiem władają różne siły, nad którymi nie mamy kontroli. W innych sytuacjach czujemy się panami własnego losu. Jest to dylemat, którego prawdopodobnie nigdy nie będzie nam dane rozstrzygnąć, jednak samo rozmyślanie na ten temat może nam przynieść wiele ciekawych odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Słynna powieść Stefana Żeromskiego znana pod tytułem „Przedwiośnie” dzieje się w czasach, w których Polski jeszcze nie było na mapach Europy i tuż po jej odzyskaniu niepodległości i w pierwszych latach rozwoju zrujnowanego wojną i zaborami kraju. W związku z tym Żeromski pytał współczesnych sobie czytelników o to, w jakim kierunku powinien podążać właśnie wyzwolony naród i w jaki sposób odbudować właśnie odzyskaną ojczyznę.
Wielu twórców literatury operuje takimi środkami stylistycznymi jak metafory, symbole czy alegorie. Oznaczają one zazwyczaj ukryte znaczenia, które czytelnik musi samodzielnie odszukać i zrozumieć. Dzięki temu ma szansę wpaść na dodatkowe tropy interpretacyjne, dodatkowe treści czy też nawet zrozumieć właściwie przesłanie dzieła.
Ludzie często żyją marzeniami, w których kreują idealne życie oraz perfekcyjny świat, który nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Takie kreacje zwane są utopią, czyli przedstawieniem idealnego systemu, w którym wszyscy żyją zgodnie ze szlachetnymi ideałami.
Tym, co podtrzymuje chęć walki i życia wielu osób, są ich marzenia oraz wyobrażenia na temat tego, jak wyglądają rzeczy dla nich ważne. Dlatego tak niebezpieczne bywa utracenie złudzeń odnośnie istotnych dla człowieka kwestii.
Bunt jest czymś, co kojarzy się przede wszystkim z młodymi ludźmi, występującymi przeciwko zastanym na świecie normom i nakazom. Buntować się można przeciwko wielu rzeczom – rodzicom, szkole, systemowi, nierównościom czy opresji.