Jedną z najbardziej cenionych powieści dla dzieci i młodzieży wciąż pozostaje słynna „Akademia pana Kleksa”. Po raz pierwszy została ona wydana w roku 1946 i od tego momentu była wielokrotnie wznawiana i doczekała się też ekranizacji. Dzieło to opowiada historię dwunastoletniego Adasia Niezgódki, który znany jest ze swojej niezdarności i trafia do tytułowej akademii, którą prowadzi pan Kleks i gdzie przyjmowani są tylko chłopcy z imionami zaczynającymi się na literę „A”. W nauczaniu chłopców pomaga szpak Mateusz, który wymawia jedynie końcówki wyrazów. Historie z tej powieści doczekały się swojej kontynuacji w takich tytułach jak „Podróże pana Kleksa” oraz „Tryumf pana Kleksa”. Jan Brzechwa to jeden z najbardziej znanych polskich twórców literatury dziecięcej, zarówno prozy, jak i poezji.
Akademia pana Kleksa – streszczenie krótkie
Niezdarny Adaś Niezgódka w wieku dwunastu lat trafia do niezwykłej Akademii pana Kleksa. Swoje wrażenia zapisuje w pamiętnikach. Sama Akademia jest zaś dużym budynkiem na końcu ulicy Czekoladowej. Obiekt ma trzy piętra, na poddaszu chowane są sekrety dyrektora, drugim piętrem włada tylko pan Kleks, pierwsze piętro mieści w sobie pomieszczenia dla chłopców, a parter przeznaczony jest do celów edukacyjnych. Akademię otacza ceglany mur z furtkami, które prowadzą do innych bajek.
W Akademii mieszka uczony szpak Mateusz, który wymawia tylko końcówki wyrazów. Pan Kleks kupił go na targu w Salamance. Wcześniej Mateusz był księciem, który złamał zakaz o jeździe konno w nocy i zabił wilka, który stanął mu na drodze. Mateuszowi została po tym rana, która nie chciała się goić, dopóki nie zajął się nią doktor Paj-Chi-Wo. Okazało się, że wilki będą się także mścić na Mateuszu, co się spełniło, ale ten ratował się dzięki czapce, która zamieniła go w szpaka. Zgubił jednak guzik z niej i utkwił w tej postaci. Adaś obiecał go odnaleźć.
Adaś opisuje też postać samego pana Kleksa. Potrafi on latać, czytać w myślach, a obiady przyrządza z kolorowych szkiełek i jadalnych farbek. Przechowuje płomyki świec, piegi i sny swoich podopiecznych. Każdej nocy zmniejsza się do rozmiarów dziecka i rano wraca do zwykłej formy.
Uczniowie próbowali unosić się w powietrzu jak pan Kleks, ale tylko Adasiowi się to udało. Nie panował on jednak nad swoim lotem i ostatecznie dotarł do Psiego Raju, gdzie spotkał swojego ukochanego psa, Reksa. Zobaczył tam też takie rzeczy jak czekoladowy pomnik doktora Dolittle i chłopców recytujących swoje przewinienia wobec zwierząt. Po kilku dniach przyleciał do niego Mateusz ze wskazówkami, jak wrócić do Akademii.
Nauka i życie w Akademii były wyjątkowe. Chłopcy mogli mieć tylko imiona rozpoczynające się na literę „A”, każdego ranka wstawali o piątej, myli się wodą z sokiem, oddawali panu Kleksowi swoje lusterka senne i rozpoczynali zajęcia, takie jak kleksografia czy leczenie chorych sprzętów. Pewnego dnia w oczekiwaniu na obiad chłopcy szukali skarbu w ogrodzie. Znaleziono wówczas w dziupli trzy skrzynie, a w jednej z nich spała Królewna Żabka. Dała ona chłopcom gwizdek i złoty kluczyk, a znalezione przez nich skarby okazały się najcenniejsze.
Innego razu chłopcy pojechali na wycieczkę do fabryki dziur i dziurek, gdzie zwiedzili dwanaście hal produkcyjnych. Wykonywano tam i pakowano różnego rodzaju dziury. Po powrocie chłopcy odkryli, że Akademia jest zaatakowana przez muchy. Potem pan Kleks udał się do golarza Filipa i pokłócił się z nim. Po powrocie nakazał dostawić dwa łóżka w sypialni.
Kłótnia z Filipem źle wpłynęła na pana Kleksa i zaczął on zaniedbywać nieco Akademię. Opowiedział innym sen Adasia o wycieczce do Chin, w trakcie której chłopiec złapał żywioły do szklanki, a pan Kleks rozpadł się na kilkaset mniejszych panów Kleksów. Uczniowie za to zamienili się w widelce. Potem w nocy do Akademii przyszli nowi uczniowie – synowie Filipa, czyli Anatol i Alojzy. Adaś musiał ich przyjąć bez pana Kleksa. Okazało się, że Alojzy jest mechaniczną lalką, co rozgniewało pana Kleksa. Alojzy zachowywał się bardzo niegrzecznie.
Następnie pan Kleks wydał przyjęcie dla królów i uczonych, w trakcie którego opowiedział im, że na księżycu żyją Lunnarowie, księżycowi ludzie. Byli stworzeni z obłoków i żywili się miedzią. Alojzy przerwał przyjęcie, tłukąc talerze i okna. Groził też, że zniszczy całą Akademię, ale pan Kleks nie przejął się groźbami.
Gdy nadeszła Wigilia, okazało się, że czas chłopców w Akademii już się kończy. Alojzy odnalazł sekrety pana Kleksa i zniszczył tabliczki z zapisana na nich mądrością. Pan Kleks rozmontował Alojzego i zapakował go do walizki, co rozgniewało Filipa. W ramach zemsty zgasił płomyki na choince. W Akademii zapanował mrok i zaczęła się ona kurczyć.
Adaś obudził się w pokoju i zobaczył, że stoi w nim klatka z Mateuszem i maleńkim panem Kleksem. Mężczyzna zmienił się w guzik, który był elementem czapki Mateusza. Szpak zmienił się w autora opowieści o panu Kleksie i jego Akademii.
Akademia pana Kleksa – streszczenie szczegółowe
„Akademia pana Kleksa” to opowieść przedstawiona z perspektywy dwunastoletnie Adasia Niezgódki. Chłopiec jest niezdarny, rodzice obawiają się o niego. Wcześniej prowadzi zwyczajne życie, ale w momencie rozpoczęcia się akcji powieści Adaś w Akademii przebywa już od pół roku i prowadzi pamiętniki, w których opisuje swoje przygody. Zaproszenie do Akademii przyniósł Adasiowi uczony szpak, Mateusz.
