Juliusz Słowacki tworzył w epoce romantyzmu, a jednym z jego najważniejszych dzieł jest dramat „Kordian”. Jest to dzieło skupiające się na tematyce narodowej, szczególnie istotnej w tamtych czasach ze względu na to, że Polska znajdowała się pod zaborami. Słowacki rozważał więc przyczyny klęski powstania listopadowego i przedstawił opozycyjną wobec mesjanizmu Mickiewicza ideę walki o wolność ojczyzny. Jego bohater, tytułowy Kordian próbuje walczyć o wolność dla Polski, jednak ostatecznie nie udaje mu się to i ponosi klęskę, która może także pozbawić go życia.
Kordian jest bohaterem, który dojrzewa do działania. Początkowo Słowacki opisuje go jako marzycielskiego młodzieńca, który nie widzi sensu w swoim życiu. Cierpi z powodu nieszczęśliwej miłości do starszej od niego Laury, która jednak lekceważąco odrzuca jego zaloty. Nieszczęśliwy Kordian w związku z tym próbuje popełnić samobójstwo. To doświadczenie zmienia go. Wyrusza w podróż po Europie, w trakcie której dowiaduje się o tym, jaka jest prawdziwa natura świata i ludzi. Rzeczywistość rządzona jest przez pieniądze, ludziom zależy wyłącznie na zysku, a literatura fałszuje prawdziwy obraz tego, jak prezentuje się świat. Ostatecznie Kordian zostaje także rozczarowany postawą papieża, który nie wspiera narodowościowych dążeń Polaków. Kordian ulega przemianie na górze Mont Blanc i powraca do swojej ojczyzny jako patriota gotowy do działania. Formułuje także ideę winkelriedyzmu, która zakłada aktywne działanie i poświęcenie się narodu polskiego, by inne nacje mogły w tym czasie walczyć o wolność. Kordian szybko przeszedł do jej realizacji i wprowadzania swoich przemyśleń w życie. Bierze więc on udział w spisku, w wyniku którego Kordian podejmuje się samodzielnego zamordowania cara Mikołaja I. Uważa, że w ten sposób przyczyni się do uwolnienia Polski spod zaborów. Kordian postanawia poświęcić swoje sumienie, a może nawet i życie, by inni mogli cieszyć się wolnością. Spisek jednak nie udaje się, ponieważ Kordian nie jest w stanie dokonać morderstwa. Ponosi zatem klęskę.
Klęska Kordiana ma swoje źródło w różnorodnych przyczynach, które doprowadziły bohatera do upadku, aresztowania i wydania na niego wyroku śmierci. Przede wszystkim szukać ich można na przykład w rozterkach moralnych głównego bohatera, którego jednak ogarnęły wątpliwości. Obawiał się on, że mimo słuszności swoich czynów, jego dusza zostanie zbrukana, a on sam będzie mordercą. Odczuwał także wyrzuty sumienia na myśl o pozbawieniu życia drugiego człowieka. Na dodatek plan Kordiana nie cieszył się poparciem wśród reszty spiskowców, którzy umywali ręce od odpowiedzialności za niego i konsekwencje tego morderstwa. Kordian zmagał się także z obojętnością społeczeństwa, które nie reagowało buntem na koronację cara na króla Polski. Przeciwko Kordianowi działały też nadprzyrodzone moce. Na początku dramatu diabły spotykają się, by przejąć historię i doprowadzić naród polski do upadku.