Fiodor Dostojewski to autor powieści „Zbrodnia i kara”, w której opisano losy młodego i byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który zamordował starą lichwiarkę siekierą. W dziele pojawia się jednak też wiele postaci z dalszego planu, które są ściśle związane z Raskolnikowem. Taką osobą jest jego młodsza siostra, Awdotia Romanowna Raskolnikow, która zwana jest przez bliskich Dunią.
Charakterystyka Duni
Dunia to bardzo młoda dziewczyna, ma bowiem zaledwie dwadzieścia dwa lata i jest młodsza od Rodiona. Przypomina go z wyglądu – ma bardzo ciemne, prawie czarne oczy i włosy w podobnym kolorze. Jej cera jest blada, ale mimo to dziewczyna wygląda zdrowo i świeżo. Opisywana jest jako osoba ładna, a szczególną uwagę przykuwały jej pięknie wykrojone usta. Dunia często wyglądała na zamyśloną, a czasami, podobnie jak jej brat, sprawiała wrażenie dumnej i wyniosłej. Zdarzało się, że jej śmiech był naprawdę beztroski. Określano ją jako osobę miłą, ale równocześnie w razie potrzeby potrafiła zachowywać się naprawdę stanowczo.
Ze względu na sytuację finansową rodziny Dunia podjęła się pracy zarobkowej jako guwernantka w domu Swidrygajłowa. Niestety mężczyzna przedstawiał jej niemoralne propozycje i chciał ją uwieść, o czym dowiedziała się jego żona, Marfa. Dunię wyrzucono z pracy, a żona Swidrygajłowa zniszczyła plotkami jej dobre imię. Marfa sądziła bowiem, że to Dunia uwiodła jej męża i rozpoczęła z nim romans. Ostatecznie jednak żona Swidrygajłowa odkryła list, w którym Dunia prosiła, by mężczyzna zostawił ją w spokoju. Wówczas Marfa przeprosiła Dunię i próbowała naprawić wyrządzone przez siebie krzywdy.
Dunia była osobą dobrą, skromną, cnotliwą i religijną, dlatego oskarżenia o romans wyjątkowo mocno się na niej odbiły. Zdarzało jej się jednak wykazywać też naiwnością, przez co prawie dała się wciągnąć w manipulacje Swidrygajłowa, który wysłał jej list. Kiedy jednak odkryła jego zamiary, próbowała go zastrzelić, co pokazuje jej odwagę oraz determinację.
Dunia była zaręczona przez jakiś czas z Piotrem Łużynem, który był zamożny, ale dużo od niej starszy. Dziewczyna miała zamiar poślubić go z rozsądku, licząc, że w ten sposób rozwiąże finansowe problemy swoich bliskich. Chciała zatem poświęcić własne szczęście, by brat i matka nie musieli martwić się o pieniądze. To pokazuje, jak bardzo Dunia była oddana swoim bliskim i jak ważna była dla niej rodzina. Jednak Łużyn nie szanował ani Duni, ani jej rodziny. Dziewczyna zatem zerwała z nim zaręczyny, co ucieszyło jej matkę. Dzięki temu Dunia uniknęła nieszczęśliwego życia w małżeństwie z rozsądku, z mężem, który jej nie szanował i miał zamiar ją sobie podporządkować pieniędzmi. Ostatecznie Dunia poślubiła Razumichina, przyjaciela brata, który darzył ją szczerym uczuciem. Niespodziewanie udało jej się znaleźć miłość, wzięła więc z Razumichinem skromny ślub. Jednak pełnię szczęścia uniemożliwiał jej fakt, że brat został skazany na katorgę na Syberii.
Dunia nie wierzyła w to, że jej brat popełnił zbrodnię, jednak nie odtrąciła go, gdy prawda wyszła na jaw. Była ona osobą dobrą, skromną i oddaną innym. Była w niej gotowość do poświęcenia dla bliskich, by żyło im się lepiej, nawet kosztem jej szczęścia, co pokazuje siłę jej charakteru.