Z widzenia księdza Piotra można dowiedzieć się też, że Polskę miał uratować tajemniczy bohater, zesłany Mesjasz pochodzący z obcej krwi. Nie wiadomo, kogo Mickiewicz widział w tej roli, ale była to dla mesjanizmu i jego założeń ważna postać, duchowy przewodnik osoba, która weźmie na siebie ciężar poświęcenia się za Polskę. Sam naród miał cierpieć niczym Chrystus i podobnie jak on zostać zdradzony i ukrzyżowany, by inne narody Europy mogły dostąpić zbawienia. W ten sposób Mickiewicz tłumaczył sobie nieszczęścia, jakich doświadczyła jego ojczyzna z rąk zaborców. Szukał w nich głębszego, metafizycznego sensu i nadawał Polsce niezwykłe znaczenie. Miała ona w jego oczach ważną misję do wypełnienia i musiała się w związku z tym poświęcić, tak jak zrobił to Chrystus. To pokazuje, jak ważnym motywem w romantyzmie był mesjanizm i myśl, że Polska została wybrana do szczególnego celu, który zbliżał ją do Boga i nadawał jej szczególne znaczenie na tle innych krajów.
Mickiewicz w wizji księdza Piotra zawarł się profetyczne przewidywania dotyczące okoliczności, w jakich Polska odzyska utraconą wolność. Miało się to wydarzyć po przyjęciu na siebie ogromnego cierpienia, które później powinno było zostać Polsce wynagrodzone. Bardzo ważną rolę odgrywał w tym samotny bohater romantyczny, przeznaczony do wyższego celu, biorący na siebie ciężar odpowiedzialności za to, co działo się z cierpiącym narodem polskim przez ponad sto lat zaborów. Potem miało nastąpić zmartwychwstanie jego ojczyzny i jej triumf nad innymi narodami.
