„Dżuma” Alberta Camusa to powieść o epidemii mającej miejsce w algierskim miasteczku Oran. Pod jej wpływem losy wszystkich mieszkańców tego miejsca odmieniają się, a każdy z nich inaczej reaguje na te okrutne okoliczności. Camus ukazał różne postawy ludzkiego zachowania za pomocą wielu postaci, które wiarygodnie sportretował na kartach swojej powieści.
Bernard Rieux – to lekarz, główny bohater a zarazem też narrator opowieści. Wybuch dżumy rozdziela go z jego śmiertelnie chorą żoną. Epidemia sprawia, że doktor pracuje każdego dnia bez wytchnienia, próbując pomóc chorym osobom. Rieux wspiera i ratuje innych, ponieważ jest to dla niego naturalne i nie liczy na żadną nagrodę czy uwielbienie w zamian za swoje czyny. Mocno przeżywa śmierć swojej żony i przyjaciela, Jeana Tarrou. Doktor Rieux jest przykładem postaci dobrej i bezinteresownej, mimo iż deklaruje się jako ateista. Wywodził się z ubogiej rodziny robotników.
Jean Tarrou – najbliższy przyjaciel doktora Rieux. W dzieciństwie był świadkiem, jak jego ojciec-prokurator skazuje ludzi na śmierć, co nim wstrząsnęło. Nie jest mieszkańcem Oranu, ale pomaga społeczności uwięzionej w mieście. Nie udało mu się przeżyć epidemii.
Raymond Rambert – dziennikarz z Paryża, który przybył do Oranu, by napisać reportaż. Początkowo chciał za wszelką cenę opuścić Oran po wybuchu epidemii, po czasie zorientował się jednak, że przyniosłoby mu to wstyd i został, by aktywnie walczyć z chorobą.
Ojciec Paneloux – jezuita, człowiek bardzo wierzący, mający wpływ na społeczność miasta. Początkowo głosi w swoich kazaniach, że dżuma jest karą za grzechy i chorują tylko osoby, które sobie na to zasłużyły. Wstrząsa nim śmierć niewinnego dziecka, w wyniku której przeżywa wewnętrzną przemianę i zupełnie inaczej patrzy na epidemię.
Cottard – tajemnicza postać, przestępca, który ukrywa się w Oranie. Wybuch epidemii jest mu bardzo na rękę, ponieważ nie musi ukrywać się już przed służbami i może prowadzić nielegalne interesy i zabawiać się. Aresztowany po ogłoszeniu końca zarazy.
Joseph Grand – urzędnik z Oranu, człowiek cichy i nieśmiały. Opuściła go żona, którą wciąż kocha i w wolnym czasie zajmuje się pisaniem powieści. Nieustannie poprawia w niej pierwsze zdanie. Żył skromnie, ponieważ nie potrafił poprosić o podwyżkę i awans.
Sędzia Othon – człowiek surowy i nieprzystępny, który ze względu na swój zawód stał się także w życiu prywatny nieprzyjemny i oschły dla rodziny. Zmieniła go dopiero śmierć syna, Filipa.
Filip – syn sędziego Othona, którego nie udało się uratować w czasie epidemii dżumy. Jego śmierć wstrząsnęła sędzią i sprawiła, że ojciec Paneloux zweryfikował swoje spojrzenie na zarazę.
Doktor Castel – przyjaciel doktora Rieux. Próbował opracować serum na dżumę. Początkowo zdawało się, że mu się nie udało, ale po czasie lek zaczął ratować życie chorych.
Żona doktora Rieux – młoda kobieta, która zmagała się z problemami zdrowotnymi. Przed wybuchem zarazy wyjechała do sanatorium i tam samotnie zmarła.
Matka doktora Rieux – przyjechała do Oranu, by wspierać syna w czasie nieobecności jego chorującej żony.
Stary astmatyk – człowiek, który od wielu lat z własnego wyboru nie wstawał z łóżka, mimo iż był zdrowy.
Gonzales – jeden ze wspólników Cottarda.