W dramacie autorstwa Sławomira Mrożka, czyli w „Tangu” po raz pierwszym wydanym w roku 1964, odnaleźć można ślady konfliktu klasowego. Pisarz stworzył bohaterów pochodzących z lepiej sytuowanej grupy społecznej, wiążącej się z artystami i przeciwstawił jej reprezentanta klasy niższej. Jest nim brutalny, prosty i wykazujący się ogromną siłą Edek. Człowiek ten stał się kochankiem Eleonory i domownicy często wykorzystują go do spełnienia swoich celów. Jako jedyna postać nie jest członkiem opisywanej przez Mrożka rodziny, jest kimś z zewnątrz.
Charakterystyka Edka
Tym, co przede wszystkim definiuje Edka jako osobę, jest jego pochodzenie. Mężczyzna wywodzi się z niższej klasy. Mimo to zostaje zaakceptowany przez większość domowników. Gra w karty z Eugenią i staje się kochankiem Eleonory. Edek łatwo zaskarbia sobie sympatię kobiet. Uwielbia go Eugenia, uwodzi Eleonorę i Alę, narzeczoną Artura. Domowniczki są zafascynowane jego siłą, brutalnością i prostą naturą. Edek nie jest ubrany starannie, nosi rozpiętą koszulę w brzydką kratę, brudne i pomięte jasne spodnie, długie skarpety i żółte buty. Na jego ręce błyszczy złoty zegarek, a w twarzy wzrok przyciąga niewielki, kwadratowy wąsik. Nie nosi się więc tak elegancko jak Artur. Jego włosy są tłuste, drapie się nieelegancko po nodze. Edek ciągle spożywa także alkohol w postaci piwa, zwłaszcza w czasie gry w karty. Dopiero w akcie trzecim, gdy służy jako lokaj, ubiera się stosownie do okoliczności.
Edek w domu jest tylko gościem, ale zachowuje się bardzo swobodnie, jakby był pełnoprawnym domownikiem. Rodzina, pozbawiona zasad i zahamowań, bez problemu przyjmuje jego głośne i niekulturalne zachowanie. Można powiedzieć, że Edek jest naturalny, żadne normy i konwenanse nie miały na niego wpływu i nie kształtowały go. Podoba się to Stomilowi i Eleonorze, którzy za młodu walczyli z obyczajami i moralnością. Wulgarne zachowanie Edka zaczyna nawet naśladować babcia Eugenia, co w jej przypadku wypada śmiesznie. Edek wszystkich domowników traktuje tak samo bez względu na wiek. Nie wyznaje żadnych zasad, nie wie nawet, że powinien jakieś mieć. Jest więc dokładnym przeciwieństwem Artura, przez co udaje mu się uwieść jego narzeczoną, Alę.
Edek jest postacią, która polega na swojej brutalności i sile fizycznej, co imponuje kobietom. Nie ma zapewne wykształcenia i nie rozwija się pod względem intelektualnym. Nie zdaje sobie nawet sprawy z niestosowności wielu swoich zachowań.
To właśnie Edek jest postacią, która w finale dramatu zabija Artura i przemocą przejmuje władzę w domu. Porywa wujka Eugeniusza do tanga, nosząc równocześnie za ciasną marynarkę Artura. Jest to symbol tego, jak siła i brutalność pokonują rozum i wrażliwość przynależne intelektualistom. Edek symbolizuje więc nowy porządek świata, który właśnie nadszedł – upadek moralności, wrażliwości, obyczajowości czy intelektu. Klasa niższa wybija się ponad klasę wyższą, co ukazane jest poprzez zabicie Artura, który nie miał nawet szans obronić się przed silniejszym i brutalniejszym Edkiem, który nie wahał się nawet przez moment.