Sławomir Mrożek jest autorem jednego z najważniejszych polskich dramatów, czyli „Tanga” opublikowanego po raz pierwszy w roku 1964 i wystawionego rok później. Opisał w nim historię odwróconego konfliktu pokoleń, w którym dzieciom odebrano możliwość buntu wobec rodziców. Jedną z najważniejszych postaci tego dramatu jest Eleonora – matka głównego bohatera, Artura, córka Eugenii, żona Stomila i kochanka Edka. Należy do pokolenia, które odrzuciło wszelkie normy obyczajowe na rzecz nieograniczonej wolności
Charakterystyka Eleonory
Eleonora jest kobietą w średnim wieku, mąż nazywa ją zdrobniale Norą. Wiek nie ujmuje jej nieprzeciętnej atrakcyjności, co przyznaje nawet jej własny syn, Artur. Mimo wielu lat spędzonych ze Stomilem wdaje się ona z reprezentantem klasy niższej, czyli brutalnym Edkiem. Jest żoną i matką, ale zupełnie nie wpisuje się w obraz kobiety spełniającej te role. Eleonora należy do pokolenia, które w ramach buntu obaliło wszystkie zasady rządzące światem. W czasie dwóch pierwszych aktów Eleonora jest ubrana w pajacyk, czyli dziecięcy jednoczęściowy strój do spania. Ubiera się elegancko dopiero na ślub Artura w prążkowaną suknię i kolczyki, czesze też włosy w koka.
W młodości Eleonora wraz ze Stomilem walczyła o nieograniczoną wolność od zasad i kwestionowała wszystkie prawa. W efekcie tego ich pokolenie doprowadziło do pozbycia się z rzeczywistości wszystkich reguł, konwenansów czy tradycji. Chcieli, by wszystko było dozwolone, co objawiało się między innymi niestosownym zachowaniem Eleonory i Stomila w operze na oczach rodziców. Jednak świat stworzony przez nich frustruje ich dziecko, Artura, któremu nie zostałoby już nic przeciwko czemu miałby się buntować. Tęskni więc za tradycją, porządkiem i ładem. Próbuje go za wszelką cenę przywrócić, ignorując sprzeciw rodziców.
Eleonora zdradza swojego męża z przedstawicielem klasy niższej, czyli Edkiem. Pociąga ją w nim jego siła i brutalność. Nie jest też opiekuńczą matką – nie pamięta nawet, kiedy Artur przyszedł na świat i jest rozczarowana tym, że chce on zostać lekarzem. Ona pragnęła, by stał się artystą, dlatego w ciąży biegała nago po lesie i śpiewała Bacha. Eleonora nie jest też przesadnie przejęta śmiercią dziecka, któremu nie okazywała zbyt wiele miłości.
Kobieta ta uważa, że jest wyzwolona, nie stara się nawet ukryć swojego romansu z Edkiem przed rodziną. Jest zadowolona ze świata, jaki stworzyła wraz ze Stomilem. Mimo jej zachowania wciąż zależy jej jednak na mężu. Sprawia wrażenie zawiedzionej, że jej romans go nie wzburzył. Pragnie, by Stomil wciąż się o nią starał i był zazdrosny, co zdradza w trakcie rozmowy z Alą. Eleonora nie kocha też Edka, a nawiązanie romansu z nim jest raczej czymś w rodzaju manifestacji swoich poglądów i niezależności.
Eleonora jest więc postacią skomplikowaną, żywiącą do swoich bliskich wiele sprzecznych uczuć i emocji. Nie akceptuje ona tego, że czas płynie, a świat wokół niej się zmienia. Pod swoją niezależnością zdaje się trochę tęsknić za dawnym porządkiem i tradycjami.