„Hobbit, czyli tam i z powrotem” to jedna z najpopularniejszych powieści fantasy na całym świecie. Jej autorem jest J. R. R. Tolkien, a akcja toczy się w wykreowanym przez pisarza Śródziemiu. W dziele pojawia się wiele postaci, ale jedną z najbardziej charakterystycznych spośród nich jest czarodziej o imieniu Gandalf.
Charakterystyka Gandalfa
Gandalf zwany także Szarym to mężczyzna o bliżej nieokreślonym wieku, ale zdecydowanie wyglądający na starszego od reszty bohaterów. Jest wysoki, szczupły i siwy. Wyróżnia go bardzo wysoki i spiczasty kapelusz. Już na pierwszy rzut oka widać, że Gandalf zajmuje się magią i nie jest zwykłym człowiekiem. Nosi długi i szary płaszcz, czarne obuwie i podpiera się różdżką. Potrafi się doskonale maskować, do tego stopnia, że czasami Bilbo ma trudności z rozpoznaniem go.
Mimo potężnych umiejętności, które sprawiają, że jest wyjątkowo silnym i wyjątkowym magiem, Gandalf nie popisuje się swoją mocą i najczęściej jej nie ujawnia. Zamiast tego woli organizować pokazy fajerwerków dla hobbitów w Shire od czasu do czasu. Jest więc postacią skromną i mądrą. W ten sposób dba też o swoje bezpieczeństwo. To bardzo doświadczony mag, który dzieli się swoją wiedzą z innymi, by mogli z niej skorzystać. Każda decyzja Gandalfa jest starannie przemyślana i najczęściej przynosi pozytywne efekty.
To Gandalf zachęcił krasnoludy do odzyskania Samotnej Góry i wręczył Thorinowi Dębowej tarczy mapę, która prowadziła do porzuconego królestwa krasnoludów. To także mag wybrał i przekonał do przyjęcia roli włamywacza w drużynie Bilba Bagginsa. Mag bowiem doskonale oceniał inne osoby i ich predyspozycje. Jego przenikliwość sprawiała, że czasami dostrzegał w nich coś, czego one same o sobie nie wiedziały. Tak było także w przypadku tego hobbita. Nie wyjawia jednak innym swoich intencji czy motywacji, dlatego też często jego wybory początkowo zdają się być dla otoczenia niezrozumiałe.
Gandalf od dawna przyjaźnił się z hobbitami, dlatego też Bilbo wiedział doskonale, kim on jest. Jednak naprawdę poznał czarodzieja i jego niespodziewane strony dopiero w czasie wspólnej wyprawy, kiedy to wszyscy niejednokrotnie ryzykowali życie. Gandalf jednak znany był ze swojej sympatii do mieszkańców Hobbitonu i organizował dla nich pokazy sztucznych ogni.
W trakcie wyprawy Gandalf często opuszczał swoich towarzyszy i nie wykorzystywał pełni swoich możliwości. Mimo to niejednokrotnie uratował życie Bilba oraz krasnoludów. Miało to miejsce na przykład w trakcie walk z wargami czy goblinami. Gandalf dbał więc o swoich kompanów, nawet jeśli nie zawsze mógł się w pełni zaangażować w przygodę.
Gandalf żywił szczególną słabość do hobbitów z rodu Bagginsów i za sprawą jego sympatii do nich zbliżył się do Bilba, zapraszając go na wyprawę do Samotnej Góry wraz z krasnoludami. Gandalf po poznaniu bliżej hobbita zaczął go bardzo szanować za jego charakter, umiejętności i poświęcenie.
Mimo to Gandalf bardzo nie lubił, gdy ktoś sprzeciwiał się jego poleceniom lub go nie słuchał. Stawiał się wówczas surowy i groźny. Bardzo zdenerwowały go krasnoludy, które nie były przekonane co do wyboru Bilba na włamywacza w ich kompanii. Postawił je w sytuacji, w której nie miały wyjścia i musiały się z pogodzić z jego decyzją.
Nikt jednak nie podważał mądrości Gandalfa, która była najbardziej wyróżniającą go cechą i która sprawiała, że wiele razy jego towarzysze wychodzili cało z rozmaitych kłopotów. Czarodziej był świadom swojej odpowiedzialności za życie innych i podchodził do tego bardzo poważnie. Pomagał każdemu, kto znalazł się w potrzebie – elfom, krasnoludom czy hobbitom, każdemu, kto tego potrzebował.