Śmierć z wierszowanego utworu także wielokrotnie podkreśla, że nikt się przed nią nie ukryje, ona sama zaś przyjdzie po każdego człowieka. Śmierć widzi także wszystkie postępki ludzi i sprawiedliwie zabiera ich w zaświaty, gdzie w zależności od swojego postępowania będą cieszyć się zbawieniem lub wręcz przeciwnie, cierpieć męki piekielne. Zgodnie z założeniami tańca śmierci Kostucha jest także sprawiedliwa i nie zwraca uwagi na różnice społeczne, przychodzi po każdego – nie można jej oszukać, przekupić czy przebłagać. W obliczu Śmierci wszystkie sprawy doczesne przestają mieć znaczenie, nie liczy się majątek czy dobre urodzenie. Śmierć z „Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” także sprawiedliwie likwiduje wszelkie różnice społeczne, jakie mają miejsce na ziemi, gdy człowiek jeszcze żyje.
W tym anonimowym, średniowiecznym utworze, jakim jest „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” wypełnione więc zostały wszystkie najważniejsze założenia, jakie niósł ze sobą popularny motyw tańca śmierci. Autor wypełnił je zarówno pod względem wizualnym, nadając Śmierci wygląd rozkładającego się ciała, jak i symbolicznym, przypominając przy jej pomocy o nieuchronności zgonu, który pewnego dnia dosięgnie każdego człowieka.
