Bolesław Prus jest autorem noweli zatytułowanej „Z legend dawnego Egiptu”. Opisał w niej losy antycznej dynastii, w której stary faraon. Ramzes, zbliża się do kresu swojego życia i ma ustąpić miejsca swojemu wnukowi, Horusowi – przyszłemu władcy Egiptu. Ramzes i Horus różnią się od siebie i spośród nich to stary faraon jest władcą silnym, trzymającym kraj w ryzach twardą ręką, ale działającym na rzecz jego dobra.
Charakterystyka Ramzesa
Ramzes jest głową dynastii, faraonem Egiptu i dziadkiem Horusa. Można go uznać za uosobienie wszystkich surowych i autokratycznych władców, jacy pojawiają się w literaturze. Mimo iż często zachowuje się bezwzględnie, to pod jego rządami Egipt kwitnie i staje się wspaniałym miejscem do życia dla jego obywateli. Wobec rodziny Ramzes nie ma miłosierdzia i na przykład rozkazuje pochować matkę swojego wnuka z niewolnikami, za którymi się wstawiała. Ramzes jest już w podeszłym wieku, ale wydaje się wciąż być silny i pełen chęci do życia. Na początku noweli czytelnik dowiaduje się jednak, że następnego poranka czeka go śmierć z powodu choroby. Nawet w takich okolicznościach Ramzes jest jednak opanowany i rozsądnie planuje swoje dalsze działania. Wymaga od innych, nawet od leczącego go medyka, całkowitego posłuszeństwa. Nie akceptuje nikogo nad sobą, a jego wola staje się obowiązującym prawem. Jest także pogodzony z końcem swojego życia i bez wahania zażywa lek, który może go uratować albo zabić. Jest przygotowany na każdą z tych opcji.
Faraon Ramzes jest bezwzględnym władcą, a do jego rozkazów musi przywyknąć każdy, nawet najbliższa rodzina. W jego czynach nie ma miejsca na współczucie czy sentymenty, co jednak pozwala na doprowadzenie kraju do rozkwitu. Mimo to Ramzesa można określić mianem despoty i tyrana. Bez wahania rozpoczynał konflikty zbrojne i nie wahał się poświęcić w tym celu życia swoich żołnierzy. Ramzes jest człowiekiem brutalnym, ale jego działania okazują się być skuteczne. Faraon nie dbał jednak o jednostki, dążył raczej do zbudowania potężnego państwa, chciał stanąć na czele imperium, które nie miało wrogów, ponieważ baliby się oni je zaatakować.
Prus pokazuje więc w noweli obraz bezwzględnego, twardego człowieka, który nieustannie dąży do zbudowania potęgi swojego kraju, nawet za cenę swojej własnej rodziny. To doskonały portret władców autorytarnych, którzy kierowali się jedynie dobrem własnego imperium i starali się za wszelką cenę utrwalić jego pozycję we współczesnym im świecie.