W powieści „Dżuma” autorstwa Alberta Camusa pojawia się wielu bohaterów, którzy zmagają się z przerażającą epidemią w Oranie na swój sposób. Na losy głównych bohaterów często istotny wpływ mają postaci z dalszego planu. Jedną z takich osób jest pojawiający się epizodycznie stary astmatyk, który daje wszystkim przykład nonkonformizmu i pokazuje, jak nie porzucać swoich wartości.
Charakterystyka starego astmatyka
Postać starego astmatyka łączy się głównym bohaterem powieści Camusa, doktorem Bernardem Rieux. Należał on bowiem do jego stałych pacjentów, którzy regularnie byli leczeni przez lekarza. Rieux za każdym razem odwedział astmatyka w jego domu i tam prowadził jego leczenie. Miało to miejsce, ponieważ mężczyzna od wielu już lat nie wstawał z łóżka. Nie był więc w stanie pojawić się samodzielnie w gabinecie lekarskim. Jednak jego stan nie wynikał ze znacznego pogorszenia się jego kondycji czy zdrowia. Po skończeniu pięćdziesięciu lat stary astmatyk zwyczajnie postanowił, że od tego momentu nie będzie już opuszczał łóżka. Stwierdził bowiem, że dość już w życiu poświęcił energii i wysiłku. Porzucił więc swoją pracę kramarza i samowolnie przeszedł na zasłużoną w jego opinii emeryturę. Gdy stary astmatyk podjął taką decyzję, to trzymał się jej konsekwentnie przez kolejne dwadzieścia pięć lat.
Decyzja mężczyzny sprawiła, że jego otoczenie zaczęło go postrzegać jako dziwaka, ale on sam nie przejął się tą opinią. Czas odmierzał dzięki przekładaniu ziaren grochu z jednego garnka do drugiego. Jego sytuacja pozwoliła mu na zachowanie dystansu od życia innych ludzi w miasteczku. Sympatię czuł do niego nawet doktor Rieux, odwiedzający go w domu. Lekarzowi nie przeszkadzało zachowanie pacjenta. Astmatyk chętnie opowiadał mu o swoich poglądach, uważnie słuchał też wieści płynących z miasteczka za pośrednictwem gości. Jego decyzja o tym, by pozostać w domu, sprawiła też, że przeżył epidemię dżumy. Nie zachorował, ponieważ nie wychodził. Epidemia nie zmieniła go też, nie zaczął się z jej powodu zachowywać inaczej i wciąż trwał przy swoim postanowieniu.
Stary astmatyk pokazuje więc, jak powinno się trwać przy swoich wartościach i postanowieniach. Nic nie było w stanie zmienić jego decyzji – nawet szalejąca wokół niego śmiertelna epidemia dżumy.