W obydwu dziełach, zarówno w “Zemście” Fredry, jak i w “Panu Tadeuszu” czytelnik ma do czynienia z historią rodowej waśni z zakazanym uczuciem w tle. Fredro zobrazował prawdziwość powiedzenia, że zgoda buduje, a niezgoda rujnuje za pomocą dowcipu i komedii, którą zakończył szczęśliwym finałem i małżeństwem, które powstało ze świeżo zawartego pokoju, Mickiewicz pokazał za to konsekwencje upartego brnięcia w konflikt i agresję, które poskutkowały latami cierpień wielu niewinnych osób i okazały się możliwe do zakończenia dopiero na łożu śmierci księdza Robaka. Jest to także zobrazowanie przytoczonego powiedzenia, ale na odwrót, poprzez opisanie efektów tego, co dzieje się, gdy człowiek zapomni o tym, jak ważny jest pokój i zgoda.
Strony: 1 2
