Zbigniew Herbert to jeden z najbardziej znanych polskich poetów, który tworzył w drugiej połowie XX wieku. Fascynowały go podróże, a w swoich dziełach literackich często odnosił się do mitologii. Tak stało się również w przypadku omawianego utworu „Stary Prometeusz”.
Istnieje w polskiej poezji wiele wspaniałych wierszy o kobietach. Są to często wiersze miłosne lub erotyczne. Niejednokrotnie wiersze takie mierzą się ze stereotypowymi rolami kobiet. Wiersze o kobietach są bez wątpienia piękne i poruszające.
W słynnej powieści „Potop” autorstwa Henryka Sienkiewicza nie brakuje scen batalistycznych, opisów starć i walk. Jest to wszak dzieło, którego akcja toczy się w Polsce w wieku XVII, w trakcie potopu szwedzkiego, kiedy to naród zmuszony był zbrojnie walczyć o swoją wolność.
Jedną z najsłynniejszych powieści Henryka Sienkiewicza jest druga część jego trylogii, czyli „Potop”. Sienkiewicz wykreował w nim wiele barwnych i interesujących postaci, ale jego głównym bohaterem jest Andrzej Kmicic, chorąży orszański.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik ma do czynienia z wieloma złożonymi wątkami i zagadnieniami. Jednak jednym z najważniejszych spośród nich jest historia miłości Andrzeja Kmicica i Aleksandry Billewiczówny. Ich pełne problemów perypetie zajmują i fascynują kolejne pokolenia czytelników „Potopu”.
Tadeusz Gajcy to polski poeta, którego wlicza się do grona artystów zwanych pokoleniem Kolumbów – pisarzy wkraczających w dorosłość, w czasach II wojny światowej. Wiersz „Miłość bez jutra” to część tomiku poezji „ Grom powszedni”, powstałego w 1944 roku. Autor zginął tego samego roku, w Powstaniu Warszawskim.
Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „Potop” stworzył wiele pogłębionych i interesujących bohaterów, zarówno z pierwszego, jak i z dalszego planu. Niektórzy spośród nich występują we wszystkich tomach jego trylogii.
Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „Potop” przybliża czytelnikowi właśnie czasy potopu szwedzkiego i walk, jakie miały miejsce w trakcie tego słynnego konfliktu. Sienkiewicz, opisując w swojej powieści liczne starcia z wrogiem, inspirował się faktycznymi wydarzeniami, jakie zostały opisane w przekazach historycznych tamtego okresu.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik ma do czynienia z wielowątkową opowieścią, osadzoną w XVII wieku i ukazującą stosunkowo wiernie oddane wydarzenia z czasów potopu szwedzkiego. Co za tym idzie opisywani w tym dziele bohaterowie razem tworzą szeroką panoramę społeczeństwa tamtych czasów, reprezentując sobą różnorodne stany oraz postawy, jakie przyjmowali w tamtych czasach ludzie.
Głównym bohaterem „Potopu” Henryka Sienkiewicza jest szlachcic Andrzej Kmicic, wzorowany na faktycznej postaci żyjącej w tamtych czasach. Jest on postacią dynamiczną i w trakcie opisywanych wydarzeń przechodzi on głęboką, wewnętrzną przemianę, przez co Kmicic z początku powieści w niczym nie przypomina bohatera, którym jest na jej końcu.
Henryk Sienkiewicz był pisarzem, który tworzył w czasach pozytywizmu i do tej epoki zaliczane są jego powieści oraz wykreowani w nich bohaterowie. Zdawać by się mogło, że był on twórcą, któremu daleko było do romantyzmu, ideałów przez niego promowanych oraz od konstruowania bohaterów w sposób, jaki był popularny wśród poetów takich jak Adam Mickiewicz czy Juliusz Słowacki.
„Potop” Henryka Sienkiewicza to jedno z jego najsłynniejszych dzieł i druga część popularnej trylogii. Pierwszy raz wydany on został w roku 1886, czyli w czasach, kiedy ojczyzny autora, Polski, nie było na mapach Europy.