Tadeusz Różewicz, autor wiersza Lament, należał do pokolenia Kolumbów. Bolesne wydarzenia związane z II Wojną Światową, z którymi przyszło mu się mierzyć utrwalał za pomocą poezji. W wyniku czego powstało wiele dzieł, które zmuszają odbiorcę do zadumy i refleksji.
Pieśń Serce roście, patrząc na te czasy jest pieśnią II z Księgi Pierwszej Pieśni Jana Kochanowskiego która wydana została najprawdopodobniej przed rokiem 1570. Jan Kochanowski był wybitnym przedstawicielem wśród poetów epoki renesansu. Nic więc dziwnego, że w Pieśni wybrzmiewa wiele głównych założeń epoki – takich jak antropocentryzm, czy optymistyczne podejście do życia.
Wiersz Ulewa Adama Asnyka wydany został w tomiku Poezje. Tom II. Autor zrealizował w nim założenia liryki tatrzańskiej, która zdobyła ogromną popularność w epoce Młodej Polski.
Utwór Adama Asnyka Nad głębiami IV (Jak ptaki, kiedy odlatywać poczną) wydany został jako czwarty sonet ze zbioru Nad głębiami. Jest to zbiór 30 utworów o charakterze sonetowym. Opublikowany został pod koniec XIX wieku, autor pogrąża się w nim na snuciu filozoficznych przemyśleń, które wpisują się w założenia charakterystyczne dla epoki Młodej Polski oraz wszechobecnego dekadentyzmu.
Daremne żale Adama Asnyka pochodzą z tomu Album Pieśni z 1898 r. Utwór należy do poezji pośredniej, przyjmuje formę apelu do starszego pokolenia- romantyków. Wiersz stanowi polemikę pomiędzy wartościami wyznawanymi przez romantyków a postawami pozytywistów. Autor wyraża swój punkt widzenia na przemijanie i konieczność przyzwolenia na nadchodzące zmiany.
Utwór Adama Asnyka pod tytułem „Między nami nic nie było” to poetycki obraz platonicznej miłości pełniej sprzeczności i niejasności. Jest również próbą całkowitego pozbycia się uczuć, odczuwanych przez podmiot liryczny. Ukazuje, jak przewrotne i paradoksalne mogą stać się ludzkie relacje partnerskie.
Utwór Adama Asnyka pod tytułem „Do młodych” jest bezpośrednim zwrotem do młodego pokolenia. Podmiot liryczny zachęca młodych ludzi do odkrywania, przecierania nowych szlaków i zdobywania wiedzy, napominając, aby nie zapominali o przeszłości i historii.
Lalka Bolesława Prusa to jedno z najwybitniejszych dzieł polskiej literatury. Autor w tej wielowątkowej obszernej powieści zawarł epicką panoramę społeczeństwa polskiego końca XIX wieku, oglądanego głównie przez pryzmat życia Warszawy. Na temat Lalki istnieje mnóstwo ciekawostek, anegdot i legend, które dotyczą zarówno samego dzieła, jak i jego autora. Oto najpopularniejsze i najzabawniejsze z nich.
Wiersz Bolesława Leśmiana „Szczęście” wszedł w skład tomiku „Dziejba leśna”, opracowanego przez Alfreda Toma, gdyż poeta nie zdążył już tego uczynić.
Wiersz Adama Zagajewskiego ” Nowe doświadczenia” jest przykładem utworu, który w sposób minimalistyczny, bez nadmiaru środków stylistycznych porusza istotną kwestię poszukiwania nowych doświadczeń.
Nie da się ukryć, że Adam Zagajewski należał do pokolenia poetów, którzy chcieli realizować tę wizję, jaką zaproponowali Miłosz, Herbert czy Różewicz. Wielu teoretyków literatury chciałoby przyporządkować twórczość poety okresowi/pokoleniu Nowej Fali, jednak autor Wspomnienia i innych niesamowitych wierszy wymyka się takim zawężającym próbom kategoryzacji. W wierszu Wspomnienia widać to wyraźnie – o jego analizie i interpretacji traktować będzie poniższy tekst.
Jan Kochanowski był renesansowym poetą tworzącym fraszki, pieśni i dramaty. Po tragedii, jaka spotkała jego rodzinę (śmierć najmłodszej córki Urszuli w 1578), stworzył cykl dziewiętnastu „Trenów” poświęconych pamięci zmarłej dziewczynki. Omawiany siedemnasty wiersz zbioru po raz pierwszy można uznać za modlitwę skierowaną do Boga. Szuka w nim swojego pocieszenia i opoki. Podmiot liryczny powraca do motywów biblijnych, co można uznać za próbę pojednania się ze Stwórcą.