„Zbrodnia i kara” to jedna z najważniejszych pozycji w kanonie światowej literatury, a jej autorem jest Fiodor Dostojewski. Zawarł w niej historię Rodiona Raskolnikowa, czyli mieszkającego w Petersburgu młodzieńca, który pewnego dnia dochodzi do wniosku, że powinien zamordować starą lichwiarkę.
Kazimiera Iłłakowiczówna to polska pisarka i tłumaczka, która w ciekawy sposób potrafiła poruszać tematykę przyziemną, bliską każdemu człowiekowi, np. o miłości, przemijaniu, zjawiskach społecznych. Obnażała prawdy i przywary ludzkie w bardzo subtelny sposób, czego przykładem może być utwór „O Hani co się zabiła”.
Kazimiera Iłłakowiczówna to polska pisarka i tłumaczka, której życie było niezwykle barwne i inspirujące. Była feministką, przyjaciółką skamandrytów, osobistym sekretarzem Józefa Piłsudskiego, a jej twórczość obejmuje aż trzy epoki literackie: Młodą Polskę, dwudziestolecie międzywojenne oraz literaturę współczesną.
Utwór Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Czas krawiec kulawy” ukazał się w 1922 roku w tomiku „Niebieskie migdały”. Zbiór ten jest debiutem poetyckim autorki. Dziś kojarzymy ją przede wszystkim z pisaniem o sprawach codziennych, przyziemnych, takich jak starość, przemijanie, otaczające nas zjawiska społeczne. W swych utworach wykorzystywała tzw. „język codzienności”, dzięki czemu prawda zawarta w jej wierszach, mogła bez problemu trafić do odbiorców w sposób przystępny.
Sonet „Do trupa” jest jednym z najbardziej znanych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnym dziełem Jana Andrzeja Morsztyna. Barok, w którym tworzył autor, choć z założenia przepełniony kontrowersją i groteską, nie był gotowy na dzieło, w którym podmiot liryczny przeprowadza rozmowę ze zwłokami, jednocześnie porównując się do nich.
„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to jedna z najważniejszych powieści w historii literatury, która na stałe weszła do kanonu i wciąż zdobywa kolejnych czytelników. Pisarz zawarł w niej losy młodego, byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa. Jego radykalne poglądy w połączeniu z życiem w skrajnym ubóstwie prowadzą go do dokonania morderstwa na starej lichwiarce, Alonie Iwanownie i jej siostrze, Lizawiecie.
„Zbrodnia i kara” to chyba najsłynniejsze dzieło autorstwa rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego. Opisuje on w niej losy Rodiona Raskolnikowa, czyli młodego człowieka, którego nędza i groźne poglądy doprowadzają ostatecznie do zamordowania starej lichwiarki.
Jedną z najważniejszych powieści w historii literatury wciąż pozostaje „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. Opowiada ona o losach Rodiona Raskolnikowa, byłego studenta prawa, który pewnego dnia morduje starą lichwiarkę, sądząc, że ma do tego prawo. Dostojewski ukazuje potem wewnętrzne przeżycia Raskolnikowa, który zmaga się z popełnioną zbrodnią i z wyrzutami sumienia.
Biblia jest najważniejszą księgą religii chrześcijańskiej, która zawiera najważniejsze zasady, którymi powinni kierować się jej wyznawcy. Biblia jest także uznawana za jedno z najważniejszych dzieł, które powstały w historii literatury światowej. Zawiera ona wiele historii i przypowieści, które przez lata zainspirowały autorów na całym świecie.
Fiodor Dostojewski to rosyjski pisarz i autor powieści „Zbrodnia i kara”, która należy obecnie do kanonu literatury światowej. Opowiada ona o losach byłego studenta prawa, Rodiona Raskolnikowa, który dopuścił się okrutnej zbrodni.
Fiodor Dostojewski to autor powieści zatytułowanej „Zbrodnia i kara”, która ukazuje portret psychologiczny człowieka, który zdecydował się popełnić morderstwo. Głównym bohaterem i zabójcą jest młody człowiek, były student prawa, Rodion Raskolnikow. Popełniona przez niego tytułowa zbrodnia jest efektem jego radykalnych poglądów, dzielących społeczeństwo na dwie grupy oraz frustracji spowodowanej sytuacją życiową.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to niezwykła polska poetka i dramatopisarka, którą dziś kojarzymy przede wszystkim z prostym przekazem i “językiem codzienności”. Była silnie związana z grupą literacką Skamandrytów, co z pewnością wywarło ogromny wpływ na jej twórczość. Dzięki bezpośredniości i poruszaniu trudnych tematów, niektóre z jej dzieł zyskały miano skandalizujących. Nie bała się dotykać spraw przyziemnych, np. prozy życia, czy starości – co uczyniła między innymi w utworze “Stara kobieta”.