Jedną z najważniejszych i najpopularniejszych powieści dla dzieci w literaturze polskiej wciąż pozostaje „Akademia pana Kleksa” autorstwa Jana Brzechwy. Opowiada ona historię mającą miejsce w tytułowej Akademii, w której nietypowych rzeczy uczą się tylko chłopcy z imionami rozpoczynającymi się na literę „A”. Dyrektorem tej szkoły jest tytułowy Ambroży Kleks, człowiek wyróżniający się na każdym kroku, postać bardzo nietypowa i oryginalna.
Wisława Szymborska jest polską laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, w 1996 roku. Założyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Tworzyła wybitne utwory, z których większość jest dziś bardzo znana. Jednym z nich, jest wiersz „Kot w pustym mieszkaniu”, poruszający tematykę przemijania, co często miało miejsce w poezji Pani Szymborskiej.
Puszka Pandory to związek frazeologiczny, który pochodzi z mitologii greckiej. Oznacza źródło nieszczęść, często niezawinionych i dotykających każdego człowieka bez względu na jego postępowanie, status i wiek. Pandora w mitologii greckiej to odpowiednik Ewy, która doprowadziła do wygnania ludzi z raju i pojawienia się grzechu pierworodnego.
Człowiek funkcjonuje i postrzega rzeczywistość przy pomocy różnych perspektyw, często wykluczających się wzajemnie. Często dzieli się je na sferę duchową, metafizyczną oraz na sferę nauki, pełną faktów oraz udowodnionej wiedzy o świecie. Nauka i metafizyka są więc przedstawiane jako dwa sposoby mówienia o świecie.
Adaś Niezgódka trafia do Akademii prowadzonej przez pana Kleksa. Adaś prowadzi pamiętniki, z których można dowiedzieć się, jak wygląda nauka pod opieką pana Kleksa. Adaś opisuje, jak wygląda rozkład budynku, w którym mieści się Akademia. Wspomina o tym, że w murze otaczającym szkołę znajdują się furtki do innych bajek, do których chłopcy często podróżują.
Opowiadanie „O psie, który jeździł koleją” zostało po raz pierwszy opublikowane w roku 1967 przez autora Romana Pisarskiego. Oparte ono zostało o autentyczne wydarzenia, które miały miejsce we włoskiej miejscowości o nazwie Marittima w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Ukazuje ono losy niezwykłego psa Lampo oraz ludzi, których poznał on w trakcie swoich podróży oraz relacje, jakie ich łączyły w wyniku tych spotkań.
Opowiadanie „O psie, który jeździł koleją” to dzieło autorstwa Romana Pisarskiego, które po raz pierwszy opublikowano w roku 1967. Oparte zostało ono o faktyczne wydarzenia, które rozegrały się we Włoszech w latach pięćdziesiątych XX wieku. Tekst przedstawia fabularyzowane losy tytułowego psa imieniem Lampo. Pojawia się w nim wiele łączących się ze sobą wątków.
Opowiadanie Romana Pisarskiego zatytułowanie „O psie, który jeździł koleją” przedstawia historię tytułowego psa Lampo, który podróżował włoskimi pociągami i zaprzyjaźnił się z zawiadowcą jednej ze stacji. Jest ona oparta o faktyczne wydarzenia, jakie miały miejsce we Włoszech w latach pięćdziesiątych XX wieku. W tekście zawarto wiele motywów literackich.
Wszyscy wiedzieli, że Lampo podróżuje kolejami i w związku z tym martwili się, czy po kolejnej wyprawie wróci na stację w Marittinie czy też znajdzie sobie nowy dom. Nie przewidzieli jednak jednego – tego, że pies może mieć wypadek, który uniemożliwi mu powrót na stację kolejową, do jego kochających opiekunów i do dzieci zawiadowcy.
„O psie, który jeździł koleją” to opowiadanie autorstwa Romana Pisarskiego. Po raz pierwszy ukazało się ono w roku 1967. Opowiada ono historię Lampo, włoskiego psa, który samodzielnie potrafił podróżować pociągami i zaprzyjaźnił się z mężczyzną, który zawiadywał stacją w Marittinie.
Redakcja naszej gazety odkryła w miasteczku Marittima niezwykłego mieszkańca stacji kolejowej. Jest nim pies, który podróżuje koleją. Jak donosi nasz dziennikarz, który odwiedził lokalną stację kolejową i rozmawiał z jej zawiadowcą, pewnego dnia pies przyjechał na dworzec i wysiadł z pociągu, który wyjechał tego dnia z Turynu.
„O psie, który jeździł koleją” to znane opowiadanie autorstwa Romana Pisarskiego, przedstawiające losy tytułowego psa, Lampo i jego podróże koleją. Historia oparta jest na faktycznych wydarzeniach z włoskiego miasteczka, a sam Lampo naprawdę żył i podróżował. Był on psem o bardzo charakterystycznym usposobieniu, które autor postarał się oddać w swoim dziele.